3890.

چقدر بهار خمارانگیزه!

من همه ش دوست دارم بخوابم،

اما پایان نامه نمیذاره.

مجبورم تمومش کنم!

مجبووووووورممممم..

مجبووووووور!

3889.

بخند، دنیا مال ماست،

بخند، امسال سال ماست،

بخند، خنده فال ماست،

بخند،

بخند،

بخند.

:)

+آقا امسال سال ماست!

ان شالله. :)

3888.

احساس میکنم این سنی که من دارم،

سن به ثمر نشستن تلاشهاست،

سن بهره برداریه.

شاید برای همینه که مدام تو ذهنم برای خودم برنامه میچینم،

که این کار رو هم میتونم بکنم،

اون کار رو هم میشد کرد!

اما می بینم که تلاشهای من اونقدری نبوده که الان بهره برداری کنم.

دوست داشتم الان همه چیز برای عملی کردن رویاهام مهیا می بود که نیست..

مثلا فکر میکنم کاش تو این دوسالی که برای گل پسر مرخصی گرفته بودم

قرآن رو حفظ میکردم.

شاید شدنی بود!

شاید!

3887.

هزار سال پیش، یه صحبتی از رهبری پخش شد،

که در مورد خاطره ای از زندگیشون تعریف کردن که مرگ رو به چشم دیدن،

یادم نمیاد قضیه چی بود،

فقط این جمله شون رو یادمه که گفتن

در اون لحظه تمام زندگیم مانند فیلمی از جلوی چشمم گذشت،

و من فکر کردم که الان در حضور پروردگار چی باید ارائه کنم،

و فهمیدم که هیچی ندارم که به خدا عرضه کنم،

چون هرکاری که تا به حال کرده م،

قابل مناقشه ست و ممکنه با لذتهای نفسانی در هم آمیخته باشه،

و فقط خداونده که به اعمال ما بصیر است،

و (...)

هزارساله که این صحبت تو ذهنم می چرخه،

که وقتی چون اویی که یک عمر رو در مجاهدت و تلاش صرف کرده،

و یک لحظه برای هدفش بیکار ننشسته این رو میگه،

من چی باید بگم! :|

این شد که تصمیم گرفتم لیستی از دارایی های اخرویم تهیه کنم،

و خب نتیجه معلوم بود که هیچی پیدا نکردم،

هیچیِ هیچی!

لذا یه تصمیم ثانویه گرفتم!

اینکه این لیست خالی رو متعمدانه و آگاهانه پر کنم،

شاید هیچ کاری در زندگیم نتونم انجام بدم که قابل عرضه باشه،

اما تصمیم دارم به یک آیه از قرآن عمل کنم،

فقط یکی!

آیه ش رو هم انتخاب کردم،

یه آیه ای که ایمان بالایی هم نمیخواد! :دی

و در هنگام ملاقات با پروردگار بگم من هیچکار نکردم قبول،

اما این آیه رو اجرایی کردم،

حالا هرقدر که اون آیه ی نور،

ارزش و مرتبت داره به من جایگاه بدید..

و...

و تو سفر پر برکتمون،

تصمیم گرفتم قرآن رو حفظ کنم!

شاید عامل به قرآن نشم،

شاید اونقدر دلم سیاه باشه که نورش قلبم رو نورانی نکنه،

اما حتی اگر شده مثل یک شمع،

به قدر نور یک شمع،

دنیای سیاه قلبم رو روشن خواهد کرد.

و هیچوقت این نور خاموش نخواهد شد،

و من این حفظ کردن رو در لیستم خواهم نوشت!

من قرآن رو حفظ میکنم...

حتی اگر چند سال طول بکشه!

+هرکه دارد سر همراهی ما بسم الله.

+پایه باشین اینجا یا تو تلگرامی جایی،یه گروه بزنیم قرآن حفظ کنیم! :)

روزی یک ربع، روزی پنج آیه.

3886.

تو راه میومدیم و من داشتم به شهرهای بهشتی فکر میکردم

و برای زندگی تو اون شهرها رویاپردازی میکردم،

به این فکر میکردم که مگه ما چقدر زنده ایم که بخوام همونم تو سختی زندگی کنم،

و از دیدن سبزه ها و درخت ها عشق میکردم و کلا رو ابرها بودم

و البته در حسرت!

یهو!

وسط این لذت عمیقی که داشتم از دنیا می بردم،

یه بیلبوردی توجهمو جلب کرد که عکسی بود از رزمندگان در زمان جنگ!

تموم شد دیگه!

به یکباره فرو ریختم!

اساسی!

داغون شدم اصلا!

شروع کردم به گریه کردن!

از تصور اینکه من اینقدر برای دنیام برنامه میریزم و حسرت میخورم

بعد یه عده ای هرچه که بود، هرچه که داشتند، هرچه که لذت بخش بود رو

گذاشتن و رفتن!

همین!

+حتما چیز دیگه ای دیده بودن، یا درک دیگه ای داشتن..

3885.

وقتی وارد مشهد شدیم

هرجا نگاه کردم جز بهشت ندیدم!

این بار سعی کردم به دیدِ یک مسافر به شهر نگاه کنم،

همونطور که به شهرهای دیگه نگاه کرده بودم،

و وااااااااقعا مشهد خیلی قشنگه!

خیلی خیلی خیلی!

ورودی شهر که خیلی قشنگتر از همه جای اصفهان بود!

فقط مشکل اینه که اینجا بوی گل نمیده! :)))

دیگه مستر گفت الحمدلله که اینجا هم بهشت شد!

حالا با خیال راحت به زندگی کاریم میرسم!

:))

+قبل از ورود به شهر مثل همیشه حس و حال اینجا منو گرفت!

به مستر میگم واقعا نزدیک شدن به اینجا، حسی داره که هیچ جای دیگه ای نداره،

هیچ شهر دیگه ای این حسو نداره،

نه به خاطر اینکه شهر ماست!

به خاطر اینکه "تو" در این شهری!

+لا أُقسِمُ بِهذَا البَلَد، و أنتَ حلٌّ بهذَا البَلَد..

سوگند به این شهر، شهری که تو در آن جای داری..(1و 2 سوره ی بلد)

صلی الله علیک یا علی بن موسی الرضا المرتضی.