ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
جشن نیست. یعنی ما تو اقواممون جشن نمیگیریم.
ما یه نوع آش داریم به اسم آش دندونی، که خیلی ها البته نشنیدن.
همون آش رو درست میکنیم و ملت رو به خوردنش دعوت میکنیم.
کیک و اینها نداره. یه مراسم عصرونه ست به صرف آش. اصلش همون آشه.
که آش گندمه یه تشبیهی از گندم پخته به دندون در اومده می کنن که الان یادم نیست!

جشن قدم که اصلا نشنیده بودم. :|

اما جشن سیسمونی رو بعضی از اقواممون برگزار کردن مثل جشن جهیزیه می مونه.
که من هردوش رو دوست نداشتم و از فلسفه ش خوشم نیومد برای همین هردوش رو ما برگزار نکردیم.
ولی بعضیا این کار رو می کنن برای نمایش چیزهایی که خریدن چه جهیزیه و چه سیسمونی.

البته میدونی من اصولا خودم بهانه پیدا کردن برای مراسم گرفتن رو دوست دارم. حالا نه مراسم کلان و بزرگ و به زحمت انداختن همه،
در حد خودمونی ها ونزدیکان رو دوست دارم به یه بهانه ای جمع کنم خونه مون و یا برم خونه شون.
البته بهانه ش باید قشنگ باشه و مثل سیسمونی و جهیزیه برای نمایش نباشه،
و ثانیا کسی تو زحمت نیفته. مثلا دندونی مراسم هدیه خریدن نیست.
و البته اینکه این بهانه ها یه سنت اجباری نشه برای همه و اگر کسی نخواست برگزار کنه احساس کمبود نکنه.
برای همین خودمونی ها رو دوست دارم جمع کنم حالا به هر بهانه ای که باشه.
به نظرم این چیزها بستگی به ظرفیت خانواده ها داره و هرکس باید به اطرافیانش توجه کنه.
مثلا بعضیها ناراحت میشن که کسی هرسال برای بچه ش تولد بگیره و اینها مدام مجبور بشن هدیه ببرن و با اکراه هدیه میدن!
درحالی که از نظر من خیلی هم خوبه و من اگر دعوت بشم حتما با رغبت هدیه میدم.

پاسخ:
سلامت باشین.

پاسخ:
بعضیا کلا اهل افراطن. همین تم های تولد رو ببین چه فروش عجیب غریبی داره! کلا شده یه منبع درآمد برای بعضیا.
همونطور که گفتم به ظرفیت خانواده ها بستگی داره.
ما حتی برای تولد تدارک خاصی نمی بینیم و در حد یک دورهمی عصرونه، حالا به اضافه ی کیک تولد تدارک می بینیم.
در حدی که پسرک خوشحال باشه. و گل پسر در آینده.
مثلا اصلا تولد یک سالگی پسرک رو برگزار نکردیم فقط یک کیک خریدیم بردیم خونه ی مادرشوهرم که همه به مناسبتی اونجا جمع بودن.
چون دلیلی نداشت وقتی که پسرک هیچ درکی از این شادمانی نداره زحمت کلان بکشم و همه رو هم بابت خرید هدیه تو زحمت بندازم.
اما این کار رو کردم تا شادی خودم رو تقسیم کرده باشم.
در مورد بقیه هم اگر نیت همون شو باشه بده واقعا، اما نمیشه گفت لزوما کار اشتباهیه طرف خیلی خوشحاله و مدل خانواده شون هم اینطوره و باعث دلخوری یا احساس کمبود یا زحمت افتادن بقیه هم نمیشه، خب بذار برگزار کنه خوش به حالش.
ما اهلش نیستیم.

راستی من یه بخشی به پاسخ کامنت قبل اضافه کردم. نمیدونم خوندی یا نه.

پاسخ:
منظورت رو متوجه شدم اما کلا کسی رو نمیشه به این خاطر محکوم کرد. این یه بهانه ی شادیه براشون.
ما مدل دیگه ای شادی میکنیم اونها این مدلی.
ما این مدل رو نمی پسندیم به خاطر همه ی اما و اگرهایی که داریم و تو اعتقاداتمونه.
اونها هم تا اصلی از اصول شرعی رو نقض نکردن نمیشه بازخواست بشن.
سبک زندگی افراد فرق میکنه و البته که من در سبک زندگی خودم با شما هم عقیده ام. :)

پاسخ:
نمیدونممم. اینجا همه جور رسمی هست! ولی اکثرا به عهده ی مادرشوهرهاست.
برای پسرک هم مادرشوهرم داد اما برای گل پسر نه مادرشوهر تقبل کرده نه مامانم! خخخ!
خیلی آش خوشمزه ایه و پر از مواد مغذی. من حتی در روزهای عادی سال هم می پزم و میخوریم! :)

پاسخ:
عه! البته منم خیلی ها رو میشناسم که بی خبر بودن که همچین آشی هم هست.