ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
آرههه منم.. الان فهمیدم که تصوراتم زیادی زیاد اشتباهه!

پاسخ:
:)))
بگذاریم شکست نخوریم! این خیلی خوب بود! :))
بله بله اینی که گفتین خیلی خوب بود. تو این مورد هم دقیقا همین بود من تصورم از شخص یک چهره ی خیلی خوش سیما و با تیپ مدرن بود ولی خب اصلا با تصورات من جور در نیومد.
علاوه بر اون میدونستم که اون شخص اصلا شخصیت مذهبی ای نداره ولی بروزات چهره ایش یه حالتی بود که اصلا فکرشم نمیکردم تا این حد متعارف باشه.
بیشتر تصور میکردم مثل جوون های این دوره زمونه باشه که هیچی براشون مهم نیس!
کلا از اینکه چیزهای خاصی از زندگی بقیه بدونم و در عین حال بفهمم کجا هستند و چه شکلی ان خوشم نمیاد.
ترجیح میدم هیچوقت نفهمم این آدم ها واقعا هستند. اما برام خیلی واقعی شد!
نمیدونم چقدر خوب توضیح دادم! :|

پاسخ:
درسته منم دوست ندارم تصوراتم به هم بریزه. اصلا. مخصوصا وقتی چیزهای خاصی از طرف بدونم.
مثلا بدونم که اصلا و ابدا آدم درستی نیست اما چهره ای که ازش می بینم متعارف و با بروزات مذهبی باشه! یا برعکس!
این بیشتر اعصابمو خرد میکنه!

پاسخ:
اوه!
این که واقعا شدنی نیست.. ولی خدا رو چه دیدی شاید یه روز همو دیدیم :)
آره شبیهشم.. البته خب این نظر مستره :)

پاسخ:
آره خب واقعا هیجان انگیزه.
البته یادم نرفته که منو صد کیلو تصور کرده بودیا! خخخخ!

پاسخ:
ممنون ولی چه بد که براتون پیش اومده :(

پاسخ:
:)))
آره خب حق هم داری. این چیزیه که همه بهم میگن. تقریبا هیچ مهمونی ای نیست که من شرکت بکنم و در مورد این به قول شما باربی بودنم بعد از دوبار زایمان و قبل از دوسالگیِ بچه ی دوم صحبت نشه! مگر اینکه مهمانی و مهمانان زیادی تکراری باشن! ههههه ههه!

پاسخ:
به حد لازم و کافی حرص و جوش خوردم! خخخخخ!
واقعا من حرص و جوش زیاد میخورم اما از شوخی گذشته من اصولا آدم پرخوری نیستم و اهل همه چیز خوری و هوسی خوری هم نیستم.
کم پیش میاد بر پایه ی هوس چیزی بخورم.. البته حقیقتش رو بخواید رو خودم کار کردم و قبلا اینطور نبودم.
مدتهاست که دیگه سر سفره های غذا قبل از سیری کامل برمیخیزم در حالی که قبلا بر پایه ی خوشمزگی تا جایی که می شد خورد، میخوردم اما الان نه دیگه بر پایه ی نیاز میخورم و شاید حتی کمتر از نیاز.
یکی یه روزی بهم میگفت تو انگیزه های خوردنت رو از دست دادی! :))
ولی به نظرم چیزی که از همه ش مهمتره ژنتیکمه که باعث شد بچه های درشت به دنیا بیارم اما خودم چاق نشم. البته من در دوران بارداری هم اهل بخور بخور نبودم و به اندازه میخوردم و به حرف اونهایی که میگفتن بخور که تو دو نفر هستی گوش نمی کردم. این شد که خودم خیلی چاق نشدم و با وجود 15 کیلو اضافه وزن بارداری بیشترش وزن بچه هام بود تا افزایش وزن خودم. در حالی که کسانی رو میشناسم که در دوران بارداری 20کیلو افزایش وزن دارن اما بچه های دو کیلویی به دنیا میارن. خب 15 کیلو اضافه وزن مادره دیگه.

پاسخ:
آری خوب بود اما به نظرم میس توکان باشند! :)
:))) چراااا؟؟! یادمه که از من لاغرتر بودی که! :|
نگو که افتادی رو دور چاق شدن؟!

پاسخ:
هاااا! از اون لحاظ :)

پاسخ:
سلام. عه! چه تصوری از من داشتی یعنی؟
نه بابا واقعا هیکل خوبی دارم. حالا باربیِ باربی با شکم تخت هم نیستم خدایی! در هر حال بارداری اثرش رو میذاره رو آدم. ولی خوبم الحمدلله. 56 کیلوام با قد 163.
فک کنم خوب باشه دیگه! ها؟ نظرت چیه؟ :دی

پاسخ:
ای وای خدای من!!! بابا بی خیال چقدر مهم شد این موضوع! اصلا از کجا شروع شد؟؟! خخخخ!
نه دیگه در جواب ناشناس گفتم که فکر کنم ژنم اینطوریه.
بیا بی خیال شو انقدرها هم مهم نیست! خخخخ!