ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
آره گاهی اینطوره.
اما نمیدونم این شخصِ مخاطب من اینطور هست یا نه!
نمیدونم داره کیف میکنه یا هرچی!
اما میدونم که اگر برم و بگم که چقدر آزرده ام خودمو کوچیک میکنم!
شاید در لحظه آتش خشمم فروکش کنه اما ممکنه چیزی در جوابم بگه که اوضاع رو بدتر از بد کنه!
مثلا همین! که تو اهمیتی نداشتی که برای من مهم باشی!
شاید در این حد ناجوانمرد باشه که اینو بگه! من از کجا بدونم خب!
بعد دیگه هرقدر تلاش کنم که خشمم رو آروم کنم نمیشه که نمیشه!

پاسخ:
آره دیگه از همیناش میترسم!
اما خودخوریه ادامه دارههههه! :(

پاسخ:
ممنونم.

پاسخ:
خب وقتی ارتباط هر روزه ی تلگرامی اینستایی از بین میره و تقریبا یه ماهه که منی که همیشه جویای احوالاتش بودم هیچ پیامی براش نمیذارم و قبلش هم ماجرایی بینمون پیش اومده، اگر براش مهم باشه میفهمه که یه چیزی هست!
مشکل الان همینه که براش مهم نیست!

پاسخ:
نمیدونم!
آره از خانواده م نیست و برای همین خیلی تلاش میکنم که فراموشش کنم!
ان شالله که میتونم!
مسئله فکر آزاد نیست! من تو فکرهای دیوانه کننده خبره ام واقعا!کار میکنم و فکر میکنم!
آشپزی میکنم و فکر میکنم، جارو میکشم و فکر میکنم! فقط موقع بازی با بچه هاست که فکرم آرومه!
ولی وای از وقتی که بچه ها بخوابن! :|

پاسخ:
آره واقعا آزاردهنده ست.

پاسخ:
یعنی چه بکنم الان؟
کنترل آموزی کن خواهر.

پاسخ:
خب چطوری؟
اره همه ش هم یاد شما میفتم که بی خیالی و هی غبطه میخورم!
چطوری سطح بی خیالیمو ببرم بالا لطفا؟!
من خیلی دارم تلاش میکنم! ممنون از جمله ی پر امیدت!  (تو موفق میشی من میدونم!)

پاسخ:
سلام.
آره دیوانه کننده ان.
البته خدایی از حساسیت ما هم هست!
من خودم اصلا از اون آدمهایی نیستم که به روی کسی بیارم! اصلا! یعنی اگر طرف به روی خودش نیاره منم به روش نمیارم! اما به شرط اینکه ابراز بی تفاوتی نکنه!
معلوم باشه که براش مهمه، دیگه بقیه ش مهم نیست که عذرخواهی نکنه یا هرچی! ایناش برام اهمیتی نداره. برام مهم این بود که نشون بده که براش اهمیت داشت.

پاسخ:
به نظرم ذاتی هم شاید باشه ولی بخش مهمیش به تربیتت بستگی داره.
من احساس میکنم طوری تربیت شدم که بقیه باید برام خیلی مهم باشن! مستر هم همینطوره!
تازه من از مستر خیلی بهتر و متعادلترم! ولی فکر میکنم به ما اینطور القا شده که کسی نباید از ما دلخور بمونه حالا به هر نحوی که بوده!
نه من اصلا برای هیچکسی توضیح نمیدم که دلخورم! دقیقا به همین عللی که گفتی. چون ممکنه بعدش به اعصاب خردی مضاعفی بینجامه!
الانم فقط اعصاب خراب اولیه باقی مونده!
آرههه چقدر اینطوری بودن ایده آله. کاش بشه که اینطور بشم! جالبه من با هر عقل و منطقی که بگی میشینم با خودم حرف میزنم و به خودم ثابت میکنم که اون آدم اصلا مهم نیست! اما این به خوردِ دلم نمیره! نمیدونم چرا!
یکی از راه های کنار اومدن با خود، همین موشکافیِ بحث و حرف زدن منطقی با خوده، اما برای من هیچوقت جواب نمیده! دلم راضی نمیشه اصلا!
:((

پاسخ:
عجب!
دمت گرم واقعا!
من اصلا نمیتونم! اصلا ها!
یعنی اگر تلافی کنم اعصاب داغونم تصاعدی میره بالا و خوب شدنی نیست!
چون خودم هم به این اعصاب داغون کنی اضافه میشم!