ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
والا!
قشنگه خب.  :)

پاسخ:
نعم! همان.

پاسخ:
:))
آره از این عکسه هم معلومه  :)

پاسخ:
این یکی بهتر از بقیه ست!
البته من کلا سه چهارتاشو شنیدم!
ولی این یه چیز دیگه ست.

پاسخ:
صداش که شبیه بقیه س! من اصلا نمیتونم صدای این مداحا رو از هم تشخیص بدم!
اما ابیاتش فوق العاده س خدایی.
خدا ازش قبول کنه.

پاسخ:
:)
فطرت همه ی ما حسینیه.
کاش حسینی بمونیم.

پاسخ:
:))

پاسخ:
شما رو ارجاع میدم به این لینک:
http://fiish.blog.ir/post/29

پاسخ:
خب راستش خیلی سوالتون فلسفیه!
من الان که پرسیدید فکر که میکنم می بینم که آره خیلی کار بیخودیه!  :))
واقعا چرا آدم باید این همه سختی رو بپذیره اونم در شرایطی که به نتیجه ی این عمل هیچ امیدی نباید بست که مثلا عصای دستت باشند در پیری!
اما خب هیچوقت هم پشیمون نیستم که چرا بچه دارم!
به نظرم این که این یک فطرت و تمایل طبیعیه بهترین جواب باشه!
من به شخصه همیشه ی خدا تلاشم این بوده که مانع از حسرت خوردنهام در آینده بشم!
نمیخوام کاری رو انجام بدم که احساس میکنم بعدها به خاطر انجامش یا عدم انجامش پشیمون خواهم شد.
خب مسئله ی فرزند آوری هم همینه. من میدونستم که اگر بچه ای نداشته باشم دچار حسرت خواهم شد.
اختلاف سنی بچه هام هم به همین علته! میدونستم که اگر اختلاف سنیشون با توجه به دیدگاه هام، از این حد بیشتر باشه بعدها دچار حسرت خواهم شد!
بعد اینکه بچه به خودی خود (بعد از تولدش البته) اونقدر جذابیت داره و لذت بخش هست که آدم به تعداد فرزندان بیشتر هم فکر میکنه.
و واقعا بعد از تولد بچه از قوی ترین حس هایی که به سراغ آدم میاد، اینه که این فرزند از منه و بخشی از خود منه! انگار آدم احساس میکنه که تکثیر شده! و این حس لذت بخشیه.
احتمالا همون نیاز طبیعیه تکثیر نسل. حس میکنی که بقای خودت رو تضمین کردی!
دیدین بعضی مردها دوست دارن پسر داشته باشن و بی پسر بودن رو خیلی مایه ی تاسف میدونن؟ به خاطر همین تکثیر شدنه که در جامعه ی ما از طریق پسر،نام خانوادگیِ یک نفر باقی می مونه. یه جور احساس بقا به آدم میده و آدمیزاد هم که همیشه ی تاریخ به دنبال بقا بوده.
البته من یک مادرم و باید اینها رو از مردها پرسید اما خب فکر میکنم که دلیلش این باشه.
در آدمهایی که تا سنین بالا مجرد و بدون فرزند می مونن جستجو کنید که آیا احساس حسرت میکنند یا نه.
اکثر افرادی که من میشناسم دچار حسرتند.
این نظر منه و سعی کردم عقلانی و به دور از احساسات والدینی جواب بدم.

پاسخ:
ممنون.
الهی آمین.
البته در این دوره و زمونه آدم یه انگیزه های معنوی هم برای بچه دار شدن داره الحمدلله!
ما دهه ی شصتی ها همه ی بدبختی های ناشی از جمعیت زیاد رو تحمل کردیم حالا باید جمعیتِ کمِ آینده رو هم خودمون جبران کنیم!
همین انگیزه های معنوی هم خودش خیلی کمک کننده ست.
از من به شما نصیحت کلا مبناتون رو بر انگیزه های معنوی قرار بدین و چی بهتر از این که فرزند آوری هم فقط با انگیزه ی معنوی باشه.
کاملا ثابت شده ست که انگیزه های مادی خیلی زود و با هر اشاره ی کوچک از سختیها و تلاطمها و ناملایمات زندگی متزلزل میشن و بعد آدم می مونه و حوضش!