ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
آمین.

پاسخ:
آره اینو یادم اومد خواستم ضمیمه کنم ممنون که شما گذاشتی.
هرکس صبورنیست خود را به صبوری بزند. اولش اینه فک کنم.

پاسخ:
آره واقعا.
البته تو این پست من میخواستم بگم اگر خوب نیستیم و نمیتونیم خوب باشیم جلوی بچه ها هم که شده خوب بشیم!
یعنی کسی که کینه ی دیگری رو در دل داره به خاطر بچه ها هم که شده بگه بخشیدمت!
:دی
فیلم بازی کردن تا این حد! خخخخخ!

پاسخ:
داشتم تایید میکردم!

پاسخ:
آره خب. بچه ها هیچوقت نباید بفهمن ما فیلم بازی کردیم! هههه ههه!
منظورم اتفاقای خاص بود.
وقتی همه ی وجودت میدونه که اون کار درسته، به نظرم باید انجامش بدی، حتی اگر خوشت نیاد!
این فقط برای دیدن بچه ها نیست! کلا خوبه آدم این مدلی باشه. کاری که میدونی درسته حتی اگر بر خلاف میلته انجام بده.
اینو خوبه که بچه ها یاد بگیرن.
اما اینکه برای خوش آمد بقیه کارهایی رو انجام بدیم که ضرورتهای خاصی هم نداره و یا اینکه صرفا دلیلش خوش آمد بقیه باشه، نه این درست نیست و به قول شما باعث میشه بچه ها احساس کنند که باید چیزی غیر از اونچه که هستند رو بروز بدن تا پذیرفته بشن.
به نظرم مرز باریکی بین اینهاست که شاید حفظش هم سخت باشه.
اما در اینجا، منظورم همون انجام دادن کاری بود که کاملا واضحه  که درسته حتی اگر خلاف میلمونه، حتی فقط به نیت آموزش مثبت به بچه ها، چشم های بچه ها منتظر خوب بودن ماست. نه اینکه همیشه فقط خودمون باشیم و بگیم همینی که هست!

پاسخ:
واااای چقدر تو به خودت بد و بیراه میگی دختر! ای خدای من!

پاسخ:
چی بگم.
ولی سعی کن قدری انرژی مثبت باشی. جای دوری نمیره والا!