3684.
امروز داشتم برای مستر میگفتم
که تمام زندگیم تلاش کردم دلی نشکنم
کسی رو تحقیر نکنم
کسی رو سرزنش نکنم
همه رو ببخشم
مخصوصا اگر به قصد عذرخواهی وارد دیالوگ شدند
پیش از شنیدنِ "عذرمیخوام"
یا هرچیزی شبیه به این
بگم بابا مهم نیست دیگه گذشته!
و در یک کلام "عزت نفس" آدمها رو خدشه دار نکنم.
پس یکی به من بگه چرا هر بار ناچار شدم از کسی عذر بخوام
از هرکسی
همه ی بلاهای بالا رو به سرم آورده؟؟!
اگر نه همه ش که لااقل دو تا شو همزمان رو من پیاده کرده؟
پس کجاست قانون "با هر دست بدی، با همون دست پس میگیری"؟؟
داشتم میگفتم و میگفتم و میگفتم
که یهو متوجه مستر شدم،
و فکر کردم شاید همسری تا این حد باشعور
که درکمتر کسی این سعه ی صدر و مناعت طبع رو سراغ دارم،
نتیجه ی همه ی این تلاشها باشه!!
مردی که من میشینم کنارش
و های های گریه میکنم
و هرچیییییزی دلم میخواد از هرکسی و هر اتفاقی و هر نقطه ضعفی که دارم میگم
و میدونم هیچوقتِ هیچوقتِ هیچوقت
با این جملات و حرفهایی که ازم میشنوه،
مچمو نمیگیره،
ضد حال نمیزنه،
و به روم نمیاره..
شاید!
شاید!
+و سابقه ی ذوق من از شعور مستر: + و این +
که این آخری واقعا در شرایطی استثنایی بود و امروز به مستر گفتم که از اینجا شد که فهمیدم خیلی باشعوری!
و البته که مستر مثل همیشه یادش نمیومد! :))
+دنبال این نباشیم که کارهامون بازخورد مثبت آنی داشته باشن،
یا نظیر خوبیهامون برای بقیه برای خودمون هم اتفاق بیفته.
گاهی یک گیرِ زندگی اثر اشتباهی است در ده سال گذشته،
و یک نعمت اثری است از تلاش تو برای خوب بودن.. (قانون کارما به نظرم اینو میگفت)
+مستر واقعا جانشینِ خوبی برای نداشتن های منه..
ممنونم خدای بزرگ که امروز اینو به یادم آوردی.
شکر.
