ماجراهای من و خودم!

به قول یه آقایی تو میراث آلبرتا می گفت الان تو زمانی هستیم که شیعه حکومت داره و ما باید بمونیم یا اگر رفتیم نهایت برای چهار سال باشه و برگردیم 

اونم برای یکی که حتما بخواد دکترا بگیره و تو ایران امکان کار و دکترا همزمان براش فراهم نباشه و مسئول خانواده باشه 

 مثل رشته های علوم آزمایشگاهی و زیستی و... که گویا باید صبح تا شب دانشگاه باشن و پروژه هم داشته باشن پولش اونقدر نیس دیگه که بشه زندگی اداره کرد 

ان شاءالله که خیلی موفق باشین :)

به نظر من اگه واقعا کسی دوست داره با فضای یه کشور دیگه آشنا بشه برای فرصت مطالعاتی بره و برگرده نه این که بخواد چهار سال اون جا باشه

چهار سال خییییییییلیِ 

+خیلی از افرادِمقیدی که میرن- و هدفشون هم برگشت بوده- برای این غم و رنج غربت را تحمل کردن که در حین تحصیل بتونن درآمد خوبی هم داشته باشن و زندگی به همسر وفرزندشون تنگ نشه این در حالی هست که تو ایران واسشون این امکان نبوده مثلا اگه دانشجوی دکترا مهندس مکانیک باشی تو ایران می تونی پروژه هم قبول کنی در حین تحصیل در آمد هم داشته باشی اما اگه صنایع غذایی بخونی خیلی شانس کمتری هست برای در آمد کسب کردن برای همین میگم اونی که مکانیک میخونه بمونه تو ایران واسش مشکلی نداره بره هم شاید اونقدر فرقی نکنه ولی صنایع غذایی هه بهتره بره مخصوصا اگر مرد باشه و همسر و فرزند داشته باشه :)

+میراث آلبرتای یک تا سه را دیدید؟

الان بهتر رسوندم منظورمو؟

 خیلی شد ببخشید