ماجراهای من و خودم!

سالها پیش دوستی دل منو برای نفس کشیدن عطر بهارنارنج در کوچه باغهای اردیبهشتی شیراز هوایی کرده بود و من همیشه دوست داشتم این موقع سال عازم شیراز بشم.

امسال این آرزو محقق شد هرچند هنوز اردیبهشت نیومده اما عطر بهارنارنج شیراز رو پر کرده.

تو خیابون که حرکت میکنی گل‌برگ‌های بهارنارنج همه جا با نسیم خمار انگیزش پرواز می‌کنن 

 و عجییییب دل بردن از من به یغما!

همه جااااا بوی گل میدهههههه..

+به نظرم «شیرازی بودن» خودش یک گام بلند و رو به جلو در مسیر شاعر شدنه!