ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
سلام. متشکرم ان شالله.
من برای افطاری ها این کار رو میکنم و اصلا نمیدونم چرا با نذر غذای روزانه و معمولمون، برای ائمه هنوز کنار نیومدم! :|
احساس میکنم برای نذر کردن چیزی برای ائمه باید یه کاری جدای از کارِ اجباریِ روزانه مون انجام بدیم. البته میدونم حسم درست نیست اما میخوام نذر ائمه ویژه باشه.
مرسی :)
اونم از اوناییه که هنوز خودم امتحان نکردم. میرم تو کارش :)

پاسخ:
سلام ممنونم همین که هدیه رو از ما بپذیرند برای ما کفایته.
درست میگی ولی اسمای خیلیهاشو نشنیده بودم اصلا! باید یه بار تجربه کنم دیگه.
مرسی عزیزم از روحیه دادن :*
آرهههه اتفاقا همه ش یاد شما بودم!خخخخ!
گفتم ببین چه کلاسی اولش گذاشتم که خودم می پزم! خودممممم! حالا رسیدم به همون حرف :))

پاسخ:
قربونت.
آره یه ذره که نبود ولی خب خیلی هم مفصل حساب نمیشد. ولی همه چی داشت دیگه پیش غذا و پس غذا! خخخخ!
نذر یعنی برای کسی(خدا) کاری رو انجام بدهیم. همین.
اون نذری که شما میگی نذر مشروطه. یعنی اگر فلان بشود من برای خدا فلان خواهم کرد.
این نذری که من میگم نذر مطلقه. یعنی اصل نذر که من برای امام حسن افطاری میدم یا از طرف امام حسن افطاری میدم به یه سری بنده ی خدا. یه همچین چیزی. شاید همونی که شما میگی: ثواب افطاری رو هدیه دادن.
نمیدونم متفاوته با اینکه از طرف کسی افطاری بدیم یا نه! خوب شد گفتی شک کردم مخصوصا اینکه الان فکر کردم که صیغه ی این نذر برای کسی غیر از خدا هم ممکنه؟ و چی میشه دقیقا؟! چون صیغه ی نذر باید حتما ذکر بشه! :|
برم بپرسم!
میام جواب همین کامنت رو تکمیل میکنم.

پاسخ:
سلام.
نه عزیزم چرا سانسور کنم اینجا چیزی سانسور نمیشه حق داری حرفت رو بزنی.
درست میگی شاید نمونه هایی از تجمل توش بود، اما الان اسم این تجمل نیست.تجمل وقتیه که تو برای تو چشم کسی کردنِ چیزی، "بیش از حد متعارف" مایه میذاری.خب من این کار رو نکردم. من فقط یه پیش غذا داشتم، فقط یه غذا، و فقط یه افتر غذا! یا غذای جانبی. و این الان متعارفه و حتی کمتر از متعارف محسوب میشه. در مورد اسراف هم اگر باشه الحمدلله اسراف نشد چون وقتی متنوع میذاری باید کمتر درست کنی. و خدایی هیچی دور ریز نداشتیم الحمدلله.
این چیزیه که الان متعارف شده تو مهمانی های رسمی. بماند که الان غذای اصلی چند مدله ست! دو مدل خورش، یا دو مدل برنج، یا غذای جانبی چند مدله است دو مدل سالاد و دسر! اما من فقط یه مدل درست کردم که مثلا تجملاتی نشه. :|
در  مورد سوپ و شله زرد خب سوپ پیش غذاست شله زرد دسره! چطور اینها با هم جمع بشه؟ و ژله هم برای این بود که شاید کسی شله زرد دوست نمیداشت! :|
قبول کن اونقدری که فکر کردی تجملاتی نیست در عصر کنونی. اونم مهمانی رسمی، راستش من برای خودمون هم اگر باشه همینطوری میذارم. یعنی اصلا چیزی بیشتر از مهمونیِ معمولیِ اقواممون نذاشتم. شاید اگر دیگه زیادی جمعمون خودمونی بشه فقط چیکن استراگانف رو حذف کنم از لیست. ولی بعیده اونم حذف کنم! :|
من همیشه برام مهمه که اسراف نشه. که الحمدلله نشد. به اینش خیلی فکر نکرده بودم.
شایدم تجملاتیه! می پذیرم که جامعه به سمت خوبی پیش نرفته ولی الان متعارف همینه دیگه.
شاید ما باید باهاش مبارزه کنیم، ها؟! :|
نمیدونم باید بهش فکر کنم.

+چیکن استراگانف مخلوط گوشت و قارچه! همین! با سس روش و خیارشور و چیپس و فلفل دلمه ای.غذا حساب نمیشه اصلا و معمولا هم زیاد خورده نمیشه. یه غذای کاملا جانبیه و نه اصلی.

پاسخ:
چیکن غذای اصلی نیست درسته که گوشت داره اما چون خامه داره و یه مقدار سنگینه بیشتر از سه چهار قاشق نمیشه خورد اصلا!
چرا دیگه! وقتی دوست نداره باید بتونه یه دسر بخوره یا نه؟ :|
بگم به من چه غذای منو دوست ندارین؟ :|
خب مهمونی های ما افطار و شام حساب میشه دیگه نه افطار خالی.
یه مدل غذا یه مدل افتر غذا!
ژله و شله زرد که دسرن کلا.
دو مدل دسر بود فقط!
ولی از اون روز دارم به این فکر میکنم که تجمل چی معنی میشه!
و ایا ما هم به تجمل گرایی دامن زدیم یا خیر.

پاسخ:
آرهههه منم به همینش فکر کردم که خودمم یه کارایی کردم دیگه:دی
مرسی از پیشنهادت.
آرههههه خب من قدری ایده آل گرام و این معمولا باعث زحمت خودمه.
و جالبتر اینکه برای خودم سخت میگیرم نه بقیه! یعنی من یه مهمونِ فوق العاده ساده گیرم و به زحمت نیفتادن میزبان برام خیلی مهمه.
اما خودم که میزبان میشم، راحتی مهمون برای خیلی مهم میشه و میزبان سختگیری هستم :|

پاسخ:
:|

پاسخ:
دقیقا همینه.
منم به خانم اشک گفتم که باید ببینی متعارف چیه و چیزی که از اون بالاتر بره میشه تجمل.
تو خانواده ی ما هم اسم این تجمل نیست. میگم من اگر مهمونی رسمی هم نبود همینو جلوی اقوامم میذاشتم درنتیجه برای اونها شرایط خاص و ویژه ای درنظر نگرفتم. کما اینکه روز بعد هم که مادر مستر اومد من همینا رو گذاشتم با تغییر غذای اصلی البته.
و برای منم خیلی پیش اومده که چیزی رو دوست نداشتم. بماند که شده که نه تنها غذای اصلی رو دوست نداشتم که جانبیه رو هم دوست نداشتم! خخخخخ! گرسنه برگشتم :)))

نه لطف کردی :)
+افتر غذا یه کلمه ی کاملا من درآوردیه! دیدم پس غذا زشته گذاشتم افتر غذا :) چی باید بگیم به جای افتر غذا؟! :)) شاید همون غذای جانبی بهتر باشه. :))

پاسخ:
عزیز جان از اول تذکرت رو با گوش  جان شنیدم و پذیرفتم و گفتم به حرفت فکر میکنم.
اما گویا هی باید توضیح بدم که!:|
شله زرد فقط به حکم ماه رمضون اون وسط بوده. و تنها چیزی که نسبت به ایام معمول و مهمانی های غیر افطار اضافه بود همین شله زرد بود و خرما و زولبیا و بامیه و البته چای!
و ژله هم حکم دسر رو برای ما داره و همیییییییشه هست.اتفاقا من اصلا ژله ی ژیگولی درست نکردم یه ژله ی معمولی رو تو آب حل کردم گذاشتم وسط و لاغیر!
قرار نیست با حداقل امکانات ممکن از مهمان پذیرایی کنیم.
اگر اینطوره که شما میگی با نون و پنیر و سبزی هم ملت سیر میشن! کافی بود سبزی بذارم و خرما و پنیر و هرچیزی بیش از این اسمش میشه تجمل.
و مثلا برای دو غذا بودن که اگر نون و پنیر دوست نداشتند، دیگه نهایتا یک املت هم بپزم! :|
در حالی که در حدیث از امام علی هست که خودت رو برای مهمان به زحمتی فراتر از حد توانت نینداز، و علاوه بر اون، امکاناتت و دارایی ت رو هم ازش دریغ نکن.
وحتی در وصیتنامه ی امام علی هم توصیه به مهمان هست! که مهمان را جز با احترام و راضی، از خونه تون راهی نکنید.
و احترام و رضایت در هر شرایط فرهنگی ای فرق میکنه.
و از امام صادق هم هست که اگر کسی سرزده به خانه ات اومد، همون چیزی که داری رو براش بیار و با هم بخورید، اما اگر دعوتش کردی برای پذیرایی از او زحمت بکش.
قرار نیست که دیگه در ساده ترین حالت ممکن مهمانی بگیریم در شرایطی که خودم هم اینو نمی پسندم که کسی به مهمان شدن من درخانه ش بی توجه باشه و مثلا فقط با یک کتلت از من پذیرایی کنه،مگر اینکه طرف خیلی خودمونی باشه و فضا هم فضای مهمانی نباشه و دوستانه باشه و تازه بدونه من چی دوست دارم!
اما در مهمانی رسمی این رو نمی پسندم. البته که قضاوتی هم نمیکنم چون ممکنه حد توان میزبان همونقدر بوده باشه اما برای من هم مهمه که کمتر از حد توانم تدارک نبینم. اتفاقا این پذیرایی من برای خانواده ی ما بسیار معمول و روتینه. من برای مادر و خواهر مستر هم که فرداش مهمان ما بودند من باز هم همون بساط رو برپا کردم و فقط به جای کباب از بیرون قیمه بادمجون پختم و این معمول بود.
اینطور نبود که به خاطر مهمانی رسمیِ دوستان مستر فراتر از نرمال خودمون تدارک ببینم. فقط برای اونها ریسک سلیقه و طعم رو نپذیرفتم و از بیرون کباب خریدیم. چون نگران بودم طعمی که من از خورشها می پسندم رو نپسندند!

پاسخ:
سلام عزیزم ممنونم الان وقت گذاشتی و جواب دادی.
قبول دارم حرفتو.