ماجراهای من و خودم!

این منم با همه ترکیباتش...

ماجراهای من و خودم!

این منم با همه ترکیباتش...

ماجراهای من و خودم!

یک عدد لوسی‌می هستم در جستجوی مهربانی :)

مستر بهم میگه تو شبیه لوسی‌می هستی!
برای همین اسمم اینه :)

+پسرکی هشت ساله،
و گل پسری پنج ساله دارم.

طبقه بندی موضوعی
کلمات کلیدی
بایگانی
پربیننده ترین مطالب

4075.

جمعه, ۳۰ تیر ۱۳۹۶، ۰۵:۲۸ ب.ظ

با اینکه عاشق رشته ی کارشناسیم هستم،

اما بعد از خانه نشینیم، یکی از حسرتهام این شد که کاش نرم افزار خونده بودم!

اونم در شرایطی که احتمال پذیرفته شدنم بیشتر از این رشته م بود!

:|


+فکر کنم اینو قبلا گفته بودم نه؟

+بله گفته بودم: اینجا.

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۶/۰۴/۳۰
لوسی می

نظرات  (۳)

شرمنده اشتباهی واسه یه پست دیگه نظرمو گذاشتم
چون شما از بیرون رشته نرم افزار رو می بینید این طور میگید
این چیزهایی که شما میگید لزوما کار مهندس نرم افزار نیست با چند تا شاید چندین تا دوره و تمرین مهارت لازمش کسب میشه
اون چیزی که ما از نرم افزار دیدیم و باهاش سر و کار داریم و عمیق تر و مهندسی تره به این راحتیا که شما میگید نیست
به نظرم اگه علاقه دارید می شو بگیرید بدون درس دانشگاهی هم قطعا می توتید به جاهای خیلی خوبی برسید
پاسخ:
بله مطمئنا هر مهندس نرم افزاری نمیتونه از پس این کارها بربیاد وگرنه که همه الان برنامه نویس بودند! اما همین دوره هایی که میگید برای یک مهندس نرم افزار(اگر برای ایده ی خاصش به دوره ی خاصی نیاز داشته باشه) خیلی هزینه و وقت کمتری نیاز داره چون دیفالت و پیش زمینه ش رو داره. این برای همه ی رشته های مهندسی هست و مختص کامپیوتریها نیست همه ی ما نیاز هست که با چندین و چند دوره و تمرین مهارتهای لازم و بالاتر از حد رو کسب کنیم. و هرکسی برای گذراندن هر دوره ای مجازه، اما وقتی که رشته ت مرتبط باشه قطعا راحت تر میتونی طی طریق کنی. منظور من این بود که اون چهار سالِ دانشگاه رو میتونستم به این رشته بپردازم و الان از مزایاش استفاده کنم.
در شرایطی که در سایر رشته های مهندسی حضور فیزیکیِ شخص مهندس در محلی که پروژه ها انجام میشن، برای نتیجه گیریِ کار ضروریه اما در مهندسی نرم افزار چنین نیست. یا بهتره بگم محل انجام پروژه ها داخل سیستم شخصیِ خود مهندس است.
وای لوسی من به خاطر اینکه رشته م کامپیوتر بود ادامه ندادم چون خیلی حوصله میخواست مخصوصا برنامه نویسی
پاسخ:
ای وای چه حیف! :(
نرم افزار و برنامه نویسی اونجوری نیست که شما فکر میکنید یا اینکه حداقل الان دیگه به اون صورت نیست.
مهم ترین چیز به روز بودن فرد توی اون رشته است که اینهم کلی وقت و هزینه از ادم میگیره.اونقدر فارغ التحصیل و علاقه مند حرفه ای توی مهندسی نرم افزار و برنامه نویسی هست که سخته پیدا کردن کار مناسب با شرایط دور کاری.اگر شما علاقه مند به برنامه نویسی باشید یه بحثه و اگر علاقه مند به اینکه بتونید دورکاری بکنید ی بحث دیگه است.
هیچوقت برای برنامه نویسی دیر نیست همین الان با یاد گرفتن اندروید خالی میشه با کلی پروژه همکاری کرد و کلی ایده رو یاد گرفت.اگر قبلا برنامه نویسی کار کرده باشید که حتما کردید شاید دو هفته طول بکشه که با اندروید اشنا بشید و سینتکس هاشو یادبگیرید و باقیش همش کار و تجربه است.
اگر دنبال دور کاری هستید با هر رشته ای تقریبا میشه

این قسمت رو میتونید حذف کنید:
یک مثال زدید که حدس زدم رشته شما باشه.مثلا مهندسی مکانیک.کلی برنامه نویسی داره همین مهندسی مکانیک.فورترن و متلب خیلی نیاز میشه تو مکانیک شما میتونید این دوتا رو تقویت کنید تو خودتون و اگر بتونید استاد و یا پروژه ی خوبی گیر بیارید براشون کار کنید.همین مهندسی مکانیک تو بحث نقشه کشی و ایده پردازی و طراحی کلی دور کاری میشه انجام داد.دور کاری نه به این معنا که کل کارتون تو خونه باشه ولی خوب نیازه که بیرون از خونه هم ارتباط بگیرید با افراد.نرم اقزار های solid work , catia خیلی درخواست دارن برای کار البته اگر حرفه ای باشیدمیتونید زرنگی کنید و متلب و سالید ورک رو یاد بگیرید و برای دانشجویان دکترا که حوصله و وقت کار کردن رو ندارد پروژه ها و مدل سازی هاشون رو انجام بدید

من خودم شخصا خیلی خیلی خیلی برنامه نویسی رو دوست داشتم که به دلیل فشار خانواده نتونستم(نذاشتن) برم دنیالش :(( البته همین الانش هم دنبال یادگیریش هستم.هیچوقت برای یادگیری دیر نیست.
برنامه نویسی مزایای خییییلی خوبی داره.یکی اینکه ادم خودش رییس خودشه.خونش محل کارشه و اینکه برنامه نویسی مثل یک خمیر میمونه.ادم هر شکلی رو که دلش بخواد میتونه با اون درست کنه.و قشنگ ترین قسمتش اینه که ادم حس خالق بودن بهش دست میده :))))
رشته های مهندسی مخصوصا رشته من و یا عمران و مکانیک خیلی به هزینه ی اولیه و پروژه و گروه وابسته هستن.مـثلا رشته ی من کار های خیلی خیلی معمولیش هزینه های میلیاردی میطلبه برای همین ادم خیلی خیلی محدود میشه ولی برنامه نویسی نه.تو هرحای این دنیا برنامه نویسی بدرد میخوره.اگر علاقه دارید میشه هنوز جدی رفت دنبالش
پاسخ:
خب با قسمت اول صحبتتون مخالفم چون لزوم به روز بودن، ویژگیِ تمام رشته های مهندسی هست!
اما بقیه ش رو قبول دارم.
در مورد مهندسی مکانیک باید بگم بله قبول دارم، و نه تنها در رشته های مهندسی که در خیلی از رشته ها، حتی مثلاً آمار و ریاضی هم شما میتونید دورکاری انجام بدید و به قولی تنبلی بقیه رو جبران کنید :دی
مشکل من این نیست. مشکل و حسرت من ایده های نرم افزاریه فراوانیه که من داشتم و دارم، و همینطور که ایام داره میگذره می بینم که اشخاصی با اون تخصص دارن عملیش می کنن و ازش کسب درآمد می کننداما من لنگِ تخصص نرم افزاری و برنامه نویسی مونده م! مشکل من این نیست که چرا دورکاری نمیکنم! بله همیشه میشه برای بقیه کار کرد! مخصوصاً رشته ی من و تخصص من کاملاً قابل دورکاریه. اما نیاز مبرم به ارتباط با اشخاص و حضور فیزیکی در محل پروژه هم داره. من نمیتونم بنشینم اینجا و به یه عده بگم اطلاعات جمع کنند و بدند تا من پروژه رو تحویلشون بدم! خودم باید برم و اطلاعات مورد نیاز رو جمع کنم و بعد بنشینم تو خونه دورکاری بکنم چون کیفیت پروژه وابسته به کیفیت اطلاعاته. در اکثر رشته های مهندسی اینطوری هست. یعنی حتی اگر شما قابلیت دورکاری (دورکاری واقعی به غیر از جبران تنبلی بقیه) داشته باشید، باید در محل اصلی پروژه حضور فیزیکی به هم رسانید. اما برای برنامه نویسها محل پروژه همان لپ تاپ آنهاست!
اتفاقا در پاسخ به کامنت ط.ف عزیز عرض کردم که این رشته حسنش به این هست که شما میتونی آقای خودت باشی، برای من این مهمه. نه اینکه تو خونه بنشینم و کار بقیه رو انجام بدم و از این راه کسب درآمد کنم.
در رشته های دیگه هم میشه آقای خودت باشی اما باز هم باید حضور فیزیکی در محل کارآفرینانه ت داشته باشی. اما در برنامه نویسی فقط به یک کامپیوتر شخصی نیاز داری!
در مورد اینکه مهندسی نرم افزار دقیقاً چیه و برنامه نویسی دقیقاً چه فرقی با اون داره، من اصلاً نظرم این نیست که این دو تا دقیقاً یکی هستند! عرض کردم که وقتی شما نرم افزار خونده باشید، یا حتی در فنی و حرفه ای، فوق دیپلمش رو داشته باشید دیفالتش رو بلدید. در نتیجه دوره ها برای شما با هزینه ی زمانی و اقتصادی کمتری طی میشه و شما در حقیقت چهار سال دانشگاهتون یه رشته ای رو خوندید که میتونید هر وقتی ازش بهره برداری کنید. بله من میتونم الان برم دوره های برنامه نویسی رو ببینم و حتی بدون تحصیلات آکادمیک یک برنامه نویس باشم. اما منظور من از این حسرت، این بود که در شرایطی که منطبق با این رشته این همه ایده داشتم، چرا چهار سال کارشناسیم رو به همین رشته اختصاص ندادم و در حقیقت وقتم به هدر رفت و الان باید دنبال فرصتی باشم که برم از صفر شروع کنم به یادگیری! اونم من به عنوان یک مادر با دو فرزند که رفتن و آموزش دیدن در این روزگار چیزی مثل محاله! اگر رفتن و وقت گذاشتن در بیرون از منزل شدنی بود که من تا الان هزاربار پایان نامه ی ارشدم رو دفاع کرده بودم!
در حالی که اگر چهارسال کارشناسیم نرم افزاری می بودم که اصلا برای من رسیدن بهش سخت نبود، الان مشکل کمتری برای نیل به ایده ها و اهدافم داشتم.
حالا اینها در شرایطیه که من واقعا عاشقانه رشته ی کارشناسیم رو دوست دارماااا. و به لحاظ شغلی از خیلی از رشته های مهندسی بهتره، و کاملا جای مانور و کار داره، اما الان که می بینم چقدر منو در شرایط مادریم محدود کرده و چقدر به ارتباط با افراد برای نیل به اهدافم در این رشته نیاز دارم، احساس میکنم میشد اون زمان تصمیماتی عقل مدارانه تر و نه تا این حد عاشقانه میگرفتم!
حالا دیگه گذشته باید دنبال فرصتی برای تغییر باشم.