ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
سلامت باشی عزیزم.

پاسخ:
:))
سلام.
بعله هم! از همین الان دارم آتو جمع میکنم یه روزی که خواست حالمو بگیره حالشو بگیرم! خخخخ!
طفلک روحشم خبر نداره :دی

+بعدا نوشت: عه! چرا جواب من ذخیره نشده؟!
کامنت بعدیتو دیدم اومدم ببینم چی نوشتم که جوابش شده :|
دیدم هیچی ذخیره نشده!
این بود جواب!

پاسخ:
سلامت باشی :)

پاسخ:
:))
آره خودم میتونم تصور کنم که عروس جان چه حالی میشه اگر اینها رو بشنوه! :)

پاسخ:
؟

+جوابم ذخیره نشده بود! :|

پاسخ:
:)
چرا ناراحتین شما؟
البته پسرک فقط اسم منو انتخاب کرد نه خود منو! نمیدونم شاید در آینده خودمو انتخاب کنه! :دی
برای چی دلتون بسوزه؟ حالا بالفرض که من اینم تعریف کنم خب طبیعتاً بچه ها مادرشونو سالها قبل از همسرشون دوست داشتند، ازاین بابت گفتم نمیشه تعریف کنم چون خودمو سبک میکنم و معنی این حرفم همینطور تلقی میشه و شخصیت ضایعی از خودم بروز میدم تو افتخار کردن به بدیهیجات!
بعد برای چی برای آینده تون افسوس بخورین؟
چی از این بهتر که آدم مادرشوهر باشه؟!:)
مادر زن باشه خوبه؟ نه حقی برات قائلن نه هیچی فقط باید سرویس بدی!
والا برای مادرشوهر حداقل حق مادرشوهری قائلن ملت! خخخخخ! :))

پاسخ:
:)))
قربونت عزیزم.

پاسخ:
:*
ممنون از محبتت.

پاسخ:
زیرنویس عکس آواتارم نوشتم که دو تا بچه دارم:)
سلامت باشین.

پاسخ:
:)))
منم نوشتم که یادم بمونه!شاید گفتم یه روزی!خخخخ!

پاسخ:
بعله:)

پاسخ:
در مورد خط آخر که مطمئنم. :)
در مورد بقیه ش هم فکر میکنم نکته ش در همون خط سوم از آخر نهفته ست!
یعنی من وقتی خانواده ی مستر رو در قبال پدر و مادرشون می بینم، بسیار به مادرشوهر بودنم امیدوار میشم!
اما مثلا خواهرم و دامادمون رو نسبت به مامانم می بینم نسبت به مادرزن بودن بدبین میشم! نه اینکه خواهرم رفتارش بد باشه، اما خانواده ی مستر احترام پدر و مادرشون رو هزار برابر بیشتر از من و خواهرم دارن، و با اینکه انقدر ازشون تو زندگیهاشون رنجش دیدن، اینقدر توقع دیدن، انقدر اینها بلا و عامل تلخیِ زندگی پسرها و عروسهاشون شدن و قشنگ ما رو آبدیده کردن! و با اینکه مادرشوهر و پدرشوهر من واقعا در دل عروسهاشون جایی ندارن، واقعاً ندارن(من خودم بسیار بسیار بسیار قدردان کمکهاشون هستم اما واقعاً هنوز نمیتونم ادعا کنم که در قلبم جایی براشون هست) با همه ی اینها هنوز هم که هنوزه پسرها، پدر و مادرشون رو میذارن رو سرشون حلوا حلوا میکنن! اما من و خواهرم نه! با اینکه انصافاً رنجشی هم ندیدیم تو زندگیمون،  دخالتی نبوده و مخصوصاً برای خواهرم که همه ش خدمت بوده، و اصلاً خواهرم به هرجا رسیده از صدقه سر کمکهای مامان و بابامه، و هرچی رنجش بوده برای من بوده که اینجا میگفتم، و شخصی بوده. خواهرم همین شخصی ها رو هم ندیده و فقط خدمت دیده اما اصلاً و ابداً مثل مستر و برادرهاش نیست. برای همین از خواهرم مثال زدم که دلخوری ای هم از مادرم نداره مثل من. حالا گیرم که قلبمون هم همیشه برای پدر و مادرمون بتپه که می تپه البته! اما با برونداد و احترام مستر و برادرهاش قابل قیاس نیستیم اصلا.
منظورم اینه که به این بستگی داره که شما چی دیده باشید و اطرافیانتون چطوری باشن که تصوراتتون رو شکل بده. علاوه بر اون من حستون رو درک میکنم که اولویت یک مرد میشه زن و بچه ش، اما این برای دختر هم هست، که اولویتش میشه همسرش و بچه هاش و این اتفاقا برای خانمها بیشتره چون میگن هرچی همسرمون گفت باید همون باشه و باید اطاعت کنیم در حالی که پسرها خودشون قیومیت خانواده رو به عهده دارن و مطیع نیستند!
اصلاً برای همینه که میگن از همین الان فرزندانتون رو با نیت همسر بودن تربیت کنید. امانتهایی که قراره همسر باشند نه تا ابد فرزند و عصای دست. هدف برای شما باید همسر تربیت کردن باشه. البته خیلی سخته من خودمم با این موضوع مشکل دارم به لحاظ روانی اما درست میگن دیگه.
در نتیجه به نظر من اولا که از الان غصه شو نخورین! چون اصلا معلوم نیست بچه های شما چه مدلی میشن ان شالله که مثل مستر و برادرهاش باشن و هزاربار بهتر از اونها. دوم اینکه انصافاً شما هنوز برای آوردن یک دختر فرصت دارین. انصافاً! مگر اینکه خودتون نخواید. وگرنه جا داره یکی دیگه هم بیارین ان شالله این یکی دختر باشه :) هرچه خدا خواست همان می شود :)

پاسخ:
بله دقیقا همینه که میگین.
ان شالله.
خب به نظرم دلیلتون موجه نیست! خخخخ!
البته این نظرها و تصمیمات خیلی شخصیه کسی نمیتونه دیگری رو مجاب کنه، یا بگه اشتباه میگی یا هرچی!
اما خب من شخصاً این دلیل رو به خاطر فرزند نیاوری نمی پذیرم!
البته شما که هنوز کوچولوتون خیییییلی کوچکه بذارید دو سه سال دیگه دوباره بهش فکر کنید، شاید نظرتون عوض شد :)
هرچه خدا بخواد که ان شالله خیر و سعادت بخواد برامون.

پاسخ:
:)))
اینو خوب اومدی :))