ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
:)
الهی روزی همه مون شهادت باشه :)

پاسخ:
واقعا چرا؟
الهی آمین.

پاسخ:
:)

پاسخ:
بعله انسانه دیگه! نسیان کار!

پاسخ:
:)
روزهای اینطوری هم داشتم! :(

پاسخ:
درسته منم منکر این نیستم. و البته تصور اینکه آخریش مهمه برام ترس کمتری ایجاد میکنه تا اینکه همه ش مهمه! احساس میکنم هر لحظه که خوب باشم میشه آخرشو درست کنم.
قطعا روز آخر فقط مهم نیست. ولی من مطمئنم که آخرهاش مهمتره! یعنی حسم اینه. اینکه آدم روزهای آخر عمرش بهتر بوده باشه خب میتونه ادعا کنه که من روزهای آخر رو روال خوبی بودم. وقت کم آوردم وگرنه به جاهای خوبی میرسیدم! :دی
حالا اینهاش مهم نیست کل حرف پستم تو پی نوشتم بود:
اگر هر روز جوری زندگی کنیم که انگار آخرشه، یه جوری که اگر آخرش بود خوشحال باشیم، قطعا کل زندگیمون خوب میشه و فیلم زندگیمون خوب درمیاد.

+البته من خیلی رو سیستم ثبت و ضبط مانور نمیدم!
کلا بساط زندگی ما با فیلم گرفتن و عکس گرفتن و ضبط شدن نیست، با اثراتیه که اعمالمون روی روحمون می ذارن.
یعنی وقتی می میریم، روحمون در یک مرتبه ای قرار داره. دیگه همونه دیگه. هرجای معنویت روحی باشی همون برات تعیین کننده ست. مهم نیست که صدبار تو فیلمی که ازت گرفتن گناه کردی، مهم اینه که اون ثوابی که کردی یا توبه ای که کردی همه شو شسته برده و روحت رو بلکه بالاتر هم برده از کسی که اون گناه ها رو نکرده بوده. در نتیجه اون فیلمی که ازت گرفته شده هم خیلی مهم نیست اثر اعمالت روی روحت مهمه. اینکه میگن هر بار که برگردی و توبه کنی انگار هیچ کار خطایی نکردی به خاطر همینه. چون توبه ای که پذیرفته بشه اثر مثبتش روی روحت بیش از اثر منفیِ گناه هاییه که کردی. و این میشه که انگار اون گناه ها رو نکردی دیگه. یا انقدر اثرش زیاده که انگار داشتی اون روزها ثواب می کردی (یا مبدل السیئات بالحسنات).
می بینی یکی همه ش دستش تو کار خیره، اما روحش عظمتی پیدا نمیکنه(به علل و عواملی)، اما دیگری نهایت کمکی که میکنه روزانه صد تومن ریختن تو صندوق صدقاته اما همون هر روز روحش رو بزرگ میکنه. در نتیجه وقتی که ملکه ی موت بیاد و روح هویت خودش رو بروز بده، چه بسا اونی که صدتومن، صدتومن صدقه میداده جایگاه بهتری داشته باشه از اونیکه همه ش داشته جهاز جمع میکرده برای این و اون. درسته که فیلم این یکی پرملات تره اما اثر اون یکی براش بیشتر بوده.
البته اینم شنیدم که در هر حال فیلمه رو نشونمون میدن! :|
فمن یعمل مثقال ذره خیرا (و شرا) یره.

پاسخ:
نه خب قطعا نمیشه! شما درست میگی ترکیب اعمال مهمه.
گفتم که از خودم نا امیدم! این حداقلی بود که خواستم.
گفتم که ما که آدم نشدیم و مرگ ایده آل و روح بلند و عالم جان دیدن به ما نیومده انگار، لااقل یه روزی بمیرم که اون روز خوب بوده باشم، نه اینکه روز آخر هم بد باشم!
حالا حس شخصیه و مستند نیست ولی به نظرم آدم حسرت روز آخر زندگیشو بیش از هرروزی میخوره! نمیدونم چرا ولی حسم اینه :|
احساس میکنم وقتی آدم یه مدل خاصی بمیره، باعث پارتی میشه! مثلا همین آقایی که گفتی، چرا از همه جا باید تو سجده قسمتش بشه که بمیره؟
این همه مدل مردن هست! به نظرم مهمه که آدم چه مدلی وارد اون دنیا میشه. مهمه که تو مشغول چه کاری هستی که خدا تصمیم گرفت آخرین کار زندگیت این باشه!
وقتی بره اون دنیا لابد همه ی برزخیها و فرشته ها به هم نشونش میدن میگن این تو سجده مرده ها! هواشو داشته باشین! خخخخخ!
وقتی که روز آخر رو روال خوب باشی خب میتونی ادعا کنی که داشتم کم کم آدم خوبی میشدم! من تو روال درستی بودم وقت کم آوردم! نمیشه؟! :دی

حالا اینها که شوخی بود ولی تو پی نوشت گفتم که هر روز اینطور اگر زندگی کنیم ترکیب اعمالمون هم خوب میشه. کل حرف پستم پی نوشتش بود :)

پاسخ:
ای بابا! چرا؟ :(
ان شالله که روزهاتون پر از خوشی باشه :(
افسردگی پس از زایمان آیا؟!