ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
یعنی سخت میشد به نظر شما؟!

پاسخ:
هعی ستاره جاااااااااااااااااااااان!
والا. ما هم تو کارای واجبمون موندیم اساسی! :|
نه! کاش میرفتم. چطور چنین برداشتی داشتی؟
اگه رفتم چشم.

پاسخ:
از این متن اینطور برداشت کردین؟! :|

پاسخ:
متاسفانه هرکدوم به نوعی درگیرشیم دیگه. :((
آنچه که تو اینجا از من می بینی ظواهر من است جانم!

پاسخ:
مداومت بر همین کار و اهمیت ندادن به حساسیتها و سرکوب کردن نفس اماره!

پاسخ:
من فعلِ جمله تون رو پیدا نمیکنم! :|

پاسخ:
ان شالله :)

پاسخ:
خیلی هم خوب.
چه اشکالی داره که آدم زمانی که حوصله ی دنیا و مافیها رو نداره بره سراغ معجزه ای که از جنس دنیا نیست؟ اصلا جنبه ی درمانیش از همین جهته که آدم رو از دنیا کلا جدا میکنه. در نتیجه متوجه این قسمت نشدم.
ولی هرکسی میتونه کاری رو بکنه که دوست داره. منظور من از تمرکز بر قرآن، عدم توجهمون به این معجزه ست. منظورم اوقات و زمانهایی بود که به بهانه ی بی حوصلگی، تو نت هدر میدیم در حالی که میشه کارهایی کرد که برای روحمون ارزش افزوده ایجاد میکنه. اکثرمون روزانه حداقل یک ساعت تو نت هستیم و کارهای غیر ضروری انجام میدیم و در پاسخ به اینکه چرا قرآن نمیخونیم میگیم:فرصتش رو ندارم یا به قول شما حالش ایجاد نمیشه!
فکر میکنم برای خوندن قرآن نیازی نیست که منتظر حالش باشیم. هرچه بیشتر قرآن بخونیم انسمون باهاش بیشتر میشه و حالش هم بیشتر ایجاد میشه. و هرچه بیشتر منتظر حال باشیم احتمال وقوعش کمتر میشه. مداومت بر تلاوته که باعث انس میشه. حتی اگر شده روزی یک آیه.

پاسخ:
حمود؟!
منظورتون این بود که کار نیمه تمام زیاد دارین! فهمیدم.
همه مون همینطوریم اما از وقت کارهای نیمه تماممون هم به خاطر وب میزنیم.

پاسخ:
در وقتی که مشغولشون هستیم بله  ولی بعدش خیلی عذاب وجدان به آدم میدن که!

پاسخ:
دقیقاً وضع اکثریتمون همینه.
و جالبه که اون مسکنها بر دردهامون اضافه میکنند و ما نمی فهمیم.

پاسخ:
:(

پاسخ:
بله.

پاسخ:
:(