ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
این که همیشه مجازه! :))

پاسخ:
:))
شاید تا به حال این شغل بهت پیشنهاد نشده، و برای همینه که بهش فکر نکردی! :))

پاسخ:
:))
یه جور شغله دیگه! نیست؟! :))

پاسخ:
:))
خودتو دست کم نگیر :)

پاسخ:
:دی
شما هم نخواستی این همه قدرت داشتن رو تصور کنی؟ :دی

پاسخ:
:)
آرهههه منم همینطورم :)

پاسخ:
فکر کنید بهش. تصور قدرت خودش به حد کافی هیجان انگیز هست :)
همچنین.

پاسخ:
به نظرتون این لذت برای بنده ی خدا جذابه یا برای خودِ خدا؟!
شما اگر خدا باشید از اینکه ببینید مخلوقاتتون خودشون گاهی خلقهایی می کنند و از استعدادی که بهشون دادید استفاده میکنند غرق لذت میشید؟ :)
این خیلی خوبه :)

پاسخ:
سلام.
عجب صبری خدا دارد،
اگر من جای او بودم،
همان یک لحظه ی اول،
که اول ظلم را میدیدم،
جهان را با همه زیبایی و زشتی
به روی  یکدگر ویرانه میکردم!!


:)
یاد این افتادم یادم نمیاد عین عباراتشو ولی همچین چیزی بود به نظرم.
خب وقتی خدا باشی دیگه صبور و رئوف و رحیم و رحمان هم هستی دیگه.
به نظرم اگر از عبادت و سپاس گزاری سایرین بی نیاز باشیم و این امکان نابود کردنِ لحظه ای و انتقام همیشه برامون وجود داشته باشه و احساس ضعف نداشته باشیم،_که وقتی خدا باشیم همینطور هستیم_،دیگه زیاد هم برامون مهم نیست!
این چیزیه که من الان هم هستم! یعنی وقتی از موضع قدرت و خارج از ضعف، از کسی ناسپاسی می بینم برام ذره ای اهمیت نداره! شاید دلم براش بسوزه اما حتی ذره ای احساس نمیکنم دوست دارم حالشو بگیرم!
شاید فقط از فرط مهربانی نگران عاقبت بخیریشون بشیم و یهو تصمیم بگیریم جبراً اونها رو بهشتی کنیم و فلسفه ی خلقت رو زیر سوال ببریم اصلا!

پاسخ:
:))
اینم حرفیه. :)

پاسخ:
:)

پاسخ:
:))))
اونم جالبه! :))
بعد احتمالا همه ش باید بخندی :))