ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
آره:)

پاسخ:
آره آره. بعد مربیش ما رو دعوا کرد که چرا با این بچه های طفلکی هیچکار نمی کنین! :|
پستشو پیدا کنم لینک میکنم به این پست.

پاسخ:
:))) شاید.
ولی من به مربیه گفتم ما این کارها رو کردیم.

پاسخ:
نه بعید نبود واقعا.
و همین هم نگرانم کرد :(

پاسخ:
نمیشه اسمشو گذاشت شرم و خجالت! چون مشکل آنچنانی با گفتنِ افتخاراتش نداره، تصور من از پسرک یه آدم بی خیاله که این چیزا براش مهم نیست.
اونقدر که اصلا یادش نمونده بود که این کار رو کرده، یادآوری هم که کردم براش مهم نبود! :|
اینکه حواسش جمع نیست من رو نگران کرد.

پاسخ:
نه اون سوالا رو مربیشون ازشون پرسیده و پسرک نگفته که من این کارا رو کردم.
نمیدونم شاید..

پاسخ:
واقعا؟؟!
من فکر میکنم بچه های اینقدری دوست دارن بگن که این کار رو انجام دادن. کلا بچه ها دوست دارن تو چشم باشن اما پسرک اصلا اینطوری نیست.
حالا خیلی هم سخت نمیگیرم اما این موضوع پیشینه داشته چون کلا پسرک هیچ چیز از ماجراهای مهدش رو بروز نمیده، و خب اونجا هم معلومه که از خونه چیزی نمیگه! :|

پاسخ:
درسته مربوط به خصوصیات اخلاقیشونه اما خیلی اخلاق بدیه.
اینکه یه بچه ای در بچگی نخواد اتفاقها رو بروز بده بعد تو نوجوانی چی رو بروز خواهد داد؟؟! کلا آدمهای تو دار خیلی جذاب نیستن نه برای والدینشون نه برای همسرانشون و این خوب نیست. یعنی تربیت رو کلا سخت میکنه. :(

پاسخ:
آره نمیشه کاریش کرد :(
مستر هم همینطوره.

پاسخ:
سلام. خدا رو شکر که راضی هستی.
آره با خط آخرت موافقم علتش در پسرک هم همینه احتمالا.
احتمالا!