ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
نمیدونم راستش مستر خاموش کرد! وقتِ ناهار بود دیگه.
ان شالله.

پاسخ:
آرهههه خیلی :)

پاسخ:
خخخخ! خب بستگی داره از زاویه ی خودمون نگاه کنیم یا از جانب خدا!
ولی خب جمله ی تو هم درسته.

پاسخ:
به دل من نیز هم :)

پاسخ:
منم خیلی به این فکر کردم که آیا جمله ش درسته یا غلط!
بله از برخی جنبه ها که نگاه کنی همونطور که میگی یه عقیده ی نادرسته، اما اگر از منظر سلطه ی خدا بر همگان اگر نگاه کنی جمله ی درستیه.
راستش چیزی که باعث شد ازش خوشم بیاد این بود که منو به یاد عبارت حضرت امیر انداخت:
و لایمکن الفرار من حکومتک.
جدایی و فرار از خدا و حکومتش ممکن نیست. حتی با گناه!
این جمله بیشتر عظمت خدا رو نشون میده که کسی نمیتونه از او منفک بشه. نه اینکه واقعا منظورش فاصله ی ما و خدا باشه.
وگرنه در جواب ستاره جان هم که همینو اشاره کرده بود گفتم که حرفت کاملا درسته.
شکی نیست که هر گناه بین بنده و خداوند حجابی ایجاد میکنه که باعث دور شدن بنده از خدا میشه اما انسانها با هر درجه ی معرفتی که باشند به یک اندازه خدا دارند! یک خدا دارند که برای همه به همون اندازه خداست و این ناشی از سیطره ی کامل اوست.
نمیگه خدا خیلی "مهربون تر" از اونه که بشه ازش دور شد! میگه خیلی "بزرگتر" از اونه. بیشتر به قدرت خدا اشاره داره  که هر کار بکنی بنده ی او هستی.
فکر میکنم معنای "دور بودن" در این جمله با پیش فرض ذهنی ما از "دور بودن" متفاوت بود.

البته این یک برداشت شخصی و شاید ذوقیه وگرنه من با نظر شما موافقم.

پاسخ:
آره باهات موافقم.
با اون پیش زمینه درسته.
ولی خب فیلمش اینطوری نبود. یه دختری بود که کارهای اشتباهی کرده بود و داشت به یک طلبه میگفت که من خیلی بدم و کاش بمیرم و دیگه از خدا دورم و یک گناه کار کمتر بهتر و دیگه در محضر خدا جایی برای من نیست و چطوری دوباره میشه بلند شد و از این حرفها، بعد طلبه هه بهش اینو گفت.
شاید برای همین این برداشت رو داشتم. شاید برداشتم این بود که صدبار اگر توبه شکستی باز آ.
ولی خب باهات موافقم درست میگی جمله ای نیست که کاملا بی نقص به حساب بیاد و ابهام ایجاد میکنه.