نقش فرزندان در تربیت مادر!
وقتی بچه ها می خوان برن پای بازیهای دیجیتال(از هر نوعی که باشه)
پیش نیازِ بلاتغییرش اینه که همه اسباب بازیهاشونو از پذیرایی جمع کنن.
قبلا می بردن همینطوری مینداختن تو اتاقشون،
حالا مدتیه که بعد از پذیرایی، اتاقشونم چک میشه و بعد اذن بازی داده میشه.
چون تعداد دفعات بازی دیجیتال تو زندگیِ بچه های من خیلی کمه،
این روش باعث نظم همیشگی خونه نیست ولی خب همین که هست در سطح خودش کمک کننده است هرچند که من خودم باید پا به پاشون باشم!
اینا رو گفتم که برسم به اینجا،
که فردای روزی که این پست رو نوشتم، پسرک می خواست بره پای سیستم و من همونطور که با گوشیم مشغول بودم شرط همیشگی رو مطرح کردم.
با نگاهی عاقل اندر سفیه بهم گفت:
چطوره که هربار ما میخوایم بازی کنیم باید قبلش خونه رو جمع کنیم،
اما شما که گوشیتو برمیداری قبلش خونه رو جمع نمیکنی؟ :/
:/
+رسماً کم آوردم و این شد که خیلی شیک و مجلسی توسط فرزندم تربیت شدم! :/
واقعا چرا بهش فکر نکرده بودم؟
بهش گفتم درست میگی. از حالا قانون خونه برای همه مون همینه! :)
مردی بنام شقایق ...
