ماجراهای من و خودم!

این منم با همه ترکیباتش...

ماجراهای من و خودم!

این منم با همه ترکیباتش...

ماجراهای من و خودم!

یک عدد لوسی‌می هستم در جستجوی مهربانی :)

مستر بهم میگه تو شبیه لوسی‌می هستی!
برای همین اسمم اینه :)

+پسرکی هشت ساله،
و گل پسری پنج ساله دارم.

طبقه بندی موضوعی
کلمات کلیدی
بایگانی
پربیننده ترین مطالب

بیشتر از 3 سال از آخرین پست من می‌گذره و من هنوز همون آدمی هستم که بودم. بلکه بدتر، بلکه دورتر. عجیبه نه؟

دارم فکر می‌کنم از زمان کناره‌گیری از وبلاگ، چقدر بزرگتر شده‌م؟ هیچ!

چقدر عمیق‌تر شده‌م؟ هیچ!

چقدر توشه بیشتر دارم؟ هیچ!

نمی‌دونم آیا هیچ روزی در این جهان بر من خواهد گذشت که من احساس کنم توشه‌ای اندوخته‌م و دستم پره و سربلندم؟ آیا هیچ روزی در این زندگی بر من خواهد گذشت که احساس کنم آنچنان در مسیر درست قدم برمی‌‎‌دارم که دیگه هیچ حسرتی از گذشته ندارم؟

امیدی ندارم. 

آه مِن قِلّةِ الزّاد و طولِ الطریق..

اتفاقات زیادی در این مدت افتاده. اتفاقاتی که عیوب من رو بر من آشکارتر کرده، فقر و سستی من رو به رخم کشیده، دور بودنم از هدف رو به صورتم سیلی زده و به من فهمونده که هیچی نیستی. هیچیِ هیچیِ هیچی!

زندگیم ناموفق گذشته؟ نه خدا رو شکر. اوضاع خیلی بهتر از چیزیه که حتی بهش فکر کرده باشم و هرقدر بیشتر می‌گذره با آدم‌هایی در تعامل قرار می‌گیرم که روزگاری کار کردن و تعامل باهاشون برای من یک رویا بود. اوضاع خوبه اما... اما اینها در هیچ نبودنِ من اثرگذار نیست. من امروز انقدر فقیرم که حتی نمی‌تونم ادعایی بکنم.. حتی از ادعا کردن عاجز شده‌م..


دوست داشتم اینجا پستی منتشر کنم. دوست داشتم یک بار دیگه حرفم رو برای مخاطبی بنویسم. حرفهایی که شاید در آستانه اربعین به قلبم هجوم آورده. حرفهایی که گفتنش برای بقیه، نشانه‌ای از افسردگی تلقی می‎‌شه اما حقیقت اینه که زندگی بر مدار همین هیچ بودنِ ما می‌‌چرخه. این حجم فقر و نیستی و ذلت رو چطور میشه سانسور کرد؟

دوست داشتم بگم این دنیا هویت عجیبی داره بر مدار هیچ.

و من دوست دارم برم، دوست دارم به جایی برم که واقعا جای من باشه، جایی که باهاش جور دربیام...

۱۰ نظر موافقین ۱۳ مخالفین ۱ ۰۶ شهریور ۰۲ ، ۲۳:۴۳
لوسی می

هیچ کس، 

هیچ احدی در این عالم نیست که امشب رو به طَمع غفران خداوند احیا کرده باشه و درِ رحمت و مغفرت را بر او بسته باشند.

هیچ‌کس نیست که امروز به گناهکار بودنش اعتراف کرده باشه و همونطور گناهکار از در خونه خدا برگشته باشه.

هیچ‌کس در عالم نیست که حاجتمند، بِعلیِِّ گفته باشه و او را نادیده گرفته باشند..

به حرمت علی ابن ابی‌طالب_علیهما السلام امروز همه مورد عنایت بودن بدون استثناء.

من حتی ذره‌ای شک ندارم..

که گمانی جز این نمیتوان بر خداوندِ علی بن ابی‌طالب_علیه السلام  برد..

ولی می‌دونین رفقا!

درسته که بلاشک همه مورد رحمت و مغفرت بوده‌اند،

ولی برد با اونیه که بدونه چه عنایت بزرگی بهش شده،

برد با اونیه که بتونه اینو درک کنه که الآن، بعد از گذر این شب، کجا واستاده..

برد با اونیه که قدر این لحظه‌ها رو فهمیده باشه..



التماس دعا🌹

موافقین ۲۴ مخالفین ۴ ۲۶ ارديبهشت ۹۹ ، ۰۴:۲۹
لوسی می

آخرین لحظات سال است. آخرین ساعت‌های سالی که تو را از ما گرفتند و جهانمان از نفس‌های تو خالی شد.

بی سبب نیست که عیدهامان این چنین سوت و کور و دلگیر است.

برای ما دعا کن عزیزترین سردار🌹


با توسل به باب‌الحوائج موسی بن جعفر علیهما السلام، برای تک تک مردم شریف و هموطنان عزیزم سالی پر از معنویت و سلامت آرزو میکنم.. کاش امسال سال سربازی ما برای اماممان باشد..


التماس دعا❤

+متن یکی از دوستان، با اجازه‌شون از فضای مجازی

موافقین ۲۸ مخالفین ۴ ۰۱ فروردين ۹۹ ، ۰۲:۳۰
لوسی می

سلام. برای همه بزرگواران آرزوی سلامتی دارم. همگی از ماجرای کرونا مطلع هستیم.

منم که الآن در دوره ترک وبلاگ هستم و قرار نیست مطلب خاصی بنویسم ولی میخوام از این تریبون یک توصیه مهم بکنم برای اینکه شاید باعث بشه وسعت دیدمون رو گسترش بدیم و اگر مفید دیدید گسترشش بدهید.

تا جایی که می‌بینم در فضای مجازی و خبری تاکید و تمرکز بر اینه که :"چه کنیم کرونا نگیریم؟". قطعا تمام توصیه‌های بهداشتی رو بهتر از من بلدید و ان‌شالله که کرونا نگیرید و نگیریم.

اما نکته‌ی مرتبط با گسترش دید اون وقتیه که به بقیه هم فکر کنیم. مسئله فقط خودِ ما نیستیم. همچنان بسیاری از مردم جامعه در حال کار و فعالیت هستند و باید باشند. جریان زندگی ادامه داره و ما نسبت به هم مسئولیم و اگر نتونیم مدیریت کنیم مملکتمون نه فقط به لحاظ نیروی انسانی بلکه از جنبه‌های متعدد اقتصادی و فرهنگی و سیاسی با چالش‌های بزرگی مواجه خواهد شد.

سفر که قطعا نمیرید ولی دوستانی که از این فرصت تعطیلات اجباری برای خرید عید و انجام کارهای عقب افتاده‌شون در جامعه استفاده میکنند، بدونند که با حضورشون در اجتماع باعث انتقال ویروس از سطوح مختلف به همدیگه هستند. شاید شما دستکش بپوشید و از سلامت خودتون اطمینان حاصل کنید اما در حقیقت با همان دستکش در تمام مدتی که بیرون از خانه هستید، مداوماً در حال انتقال ویروس‌ها از سطحی به سطح دیگر هستید و امکان ابتلای تعداد بیشتری آدم رو فراهم می‌کنید.

پس محض رضای خدا و محض کمک به کشور، تریپ شجاعت و روشنفکریِ عدم نگرانی رو کنار بگذارید و تا جایی که ممکنه در منزل بمانید. (نگفتم نگران باشید!)

اگر هم ترددهای ضروری دارید که حتماً بهداشت فردی رو رعایت کنید و حتی بیرون از منزل هم دستها رو مکرراً بشویید تا انتقال ویروسها میان سطوح رو به حداقل برسونید. استفاده از دستکش باعث انتقال چند برابر ویروسهاست.

مهمه که زنجیره انتقال شکسته بشه. این مهم‌ترین هدف برای بهبود وضعیت کنونی است.


+سواد رسانه‌ای هم داشته باشید لطفاً. یک وُیسی منتشر شده بود از جناب حریرچی که مثلا صدای لو رفته‌ی ایشونه، علاوه بر اینکه صداها و لهجه‌ها اصلا شبیه نبود ولی محتوای حرفها اونقدر افتضاح بود که به وضوح فیک بودنش رو فریاد میزد. من موندم آیا واقعا ملتی که اینجور محتواها رو باور میکنند و به اشتراک میذارن، برای تباه شدن به کرونا نیاز دارند؟ :/


+علاوه بر حفظ بهداشت فردی برای مملکتمون دعا کنیم. دعا و توسل و استغاثه واقعا کارگشاست. ترس و ناامیدی خودش گناه است! به جای افکار منفی کاری رو بکنید که از دستتون برمیاد. ان‌شالله که این بلا هم از سر مملکت و جهان دور بشه.


+انرژی منفی هم ندیم. اوضاع روانی خانواده و جامعه رو پیچیده نکنیم و تو خونه موندن رو به مصیبت تعبیر نکنیم. برنامه‌ریزی کلید حل مشکلات است. بمونیم و از این دوره‌ای که گویا جزو عمرمون حساب نمیشه استفاده کنیم. :)


+چند وقت پیش شنیدم یه اسرائیلی هم مبتلا شده. فکر کردم واقعاً چی میشد اگر اسرائیل بدون جنگ و خونریزی اینطوری از نقشه جغرافیا محو میشد؟ حالا برای اینکه یه عده هم نگن طلب مرگ برای بقیه میکنی، اینطور فکر کنید که همه ملت اسرائیل به علت شیوع وحشتناک این بیماری در اسرائیل، متفرق میشدند و فلسطین رو ترک میکردند. بعد از اون، این بلا از جهان رخت برمی‌بست. خیلی رویاپردازانه و سرخوشانه بود، نه؟ خودم می‌دونم :دی


روزگارتون بخیر. از این تعطیلات برای درک ماه رجب استفاده کنیم و غافل نشیم ان‌شالله :)

التماس دعا دارم رفقا.^_^

موافقین ۱۴ مخالفین ۹ ۱۱ اسفند ۹۸ ، ۱۴:۰۹
لوسی می

می خواستم بنویسم از این روزها، و حوادثی که پی در پی چو طوفان سهمگین می آید، که می توانست به وسعت خاطرات سالیان ملّتی باشد. بنویسم از عظمت سرداری که ایران و ایرانی در چندصد سال گذشته به خود ندیده بود. او که بی آنکه لشکرکشی کند، پهنای سرزمینی چون اسکندر را با قوّت ایمان و اراده ی مردم همانجا گرفته بود. مفهوم وطن را طوری گسترانده بود که مرزها پیش او زانو می زدند. مجاهدی موزون، عارفی دل خون و سرداری سر به زیر و متواضع. تو گویی که همه عمر جانش را بدهکار بوده است. و‌ آنچنان لطیف، لطیف، لطیف که از پس لطافت روح او می توانستی چندین شهید را زیارت کنی ... 

در پای لطافت تو میراد، هر سرو سهی که بر لب جوست ...



+و تو گویی که همه عمر جااانش را بدهکار بوده...


+برگرفته از habaza.blog.ir..

موافقین ۱۵ مخالفین ۷ ۰۵ اسفند ۹۸ ، ۱۴:۵۷
لوسی می