ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
آره برای منم تنها دلیله.
هرچند خیلی بهش یقین ندارم که حتما در ازای بخشیدنهام، دریافتش خواهم کرد..

پاسخ:
نمیدونم.
فکر میکنم باید بخشیدن رو معنی کنیم.. ببینیم آیا معنای مورد نظر همه مون یکیه؟
من بخشش رو در این معنی میکنم که کسی به خدا بگه من بخشیدمش در اون حدی که گویا که اصلا چنین نکرده..
خب این سطح برای من خیلی سخته نمیدونم در کوتاه یا بلند مدت تفاوتی میکنه یا نه!
اما اگر بخوام بگم می بخشمش و هیچوقت هم تلافی نمیکنم حتی اگر موقعیتش رو داشته باشم، خب این خیلی سخت نیست!
چون امید دارم به خدایی که میدونه طرف با من چه کار کرده..سخت هست که به روم نیارم ولی نه تا اون حدی که حتی تصور کنم چنین نکرده با من!

+فعلا که اول راهم! و مونده م بین بخشش یا انتقام الهی!

پاسخ:
یه آیه تو قرآن هست در مورد این موضوع.
ولیعفوا و لیصفحوا الا تحبون ان یغفرالله لکم؟
ببخشید و بگذرید آیا دوست ندارید که خدا شما را ببخشد؟ سوره ی نور آیه ی 22
ولی خب قطعی نمیگه که اگر ببخشید می بخشم!!
ولی خب یه وعده ای هست توش..
ما که فقط به همین دل خوش کرده ایم!

پاسخ:
آرهههه. این مورد واقعا سخته.
حالا به نظرت واقعا چنین بخششی در بلندمدت باعث آرامش میشه؟
اصلا آیا آدم میتونه با چنین بخشیدنی امیدوار باشه که لااقل اون کار طرف در ذهنش هم کاملا پاک بشه؟ یا فقط از بابت بنده ی خوب بودن به خدا گفته فکر میکنم که این کار رو نکرده؟
اگر واقعا منجر به این بشه که آدم خودش هم خطای طرف رو فراموش کنه باز خودش یه انگیزه ایه برای بخشیدن!!

پاسخ:
آره گرفتم :)

پاسخ:
خب اصل بخشیدن همینه دیگه. وگرنه بخشش به چه معناست؟ اینکه من انتقام نگیرم؟ خب این هم خوبه اما اونقدرها سخت نیست.
بله برای همه همین دو شرط رو لازم داره.
خداست دیگه! هرچند بخشش خدا به نظرم خیلی محتمله. چون خداوند هیچ ضرری از ما نمی بینه و البته کااااااااااملا قدرت تلافی داره. ما یه بخش بزرگی از عقده ها و خشم هامون ناشی از عدم قدرت انتقامه و ترس از تبعاتش و البته ضررهایی که می بینیم.

پاسخ:
خب خدا اگر قبلی ها رو ببخشه خودش خیلیه!
بخشش خدا حسنه نیست که بخوای باهاش بری! بگه تا الان رو می بخشم به خاطر اینکه فلانی رو می بخشی باز از اول شروع میکنیم! :)

پاسخ:
الحمدلله که تجربه ش کردی :)

پاسخ:
حتمیه ینی؟

پاسخ:
ان شالله که همینطور باشه.