ماجراهای من و خودم!

وقتایی که مثلا نگاه م م بهم دیگه عاشقانه نیست، یا در برابر ناراحتیهام مثل قبل واکنش ازش نمیبینم و یجورایی نسبت به خودم بی تفاوت میبینمش اینگار که ازم خیلی دوره و علقه ای بهم نداره و حتی بدش میاد از من و ... البته اینجور حالتها و حس هایی شاید سالی یکبار هم پیش نیاد ولی میدونم که تجربه کردم این دور شدن خودم و خودش از همو و تا اونجا که یادمه با محبت بی دریغ و زیادی محبت کردن بهش این حالت یا بقول خودت برزخ برطرف شده و دوباره عاشق هم شدیم:))

حالا تو هم امتحان کن البته اگه قبلش امتحان نکرده باشی

بخودت تا حدی حق بده،که وقتی میخای به هردوشون رسیدگی کنی،یه وقتایی کم بیاری،بالاخره ماهم توانمون حدی داره،که البته هرکار هم بکنیم،بازهم در مواقعی که کمشون میزاریم عذاب وجدان میگیریم

ولی یه زمانی برا خودت بشین ببین این حست تا چ حد درسته،واقعا توانشو داری و کمش میذاری؟یا از خودت انتظار بیش از حد داری

که به نظرم اگه در حد توانت هستی،بقیه اش رو بخدا توکل کن