ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
خب این قشر طلبه ی خاصی که من گفتم از نوع اول بودن. و بحث من مادی بود..
ولی با بخش دوم کامنتت اصلا موافق نیستم. اگر قرار بود به طلبه ها هم مثل سایر قشرها نگاه بشه که واقعا جایگاه طلبگی و روحانیت زیر سوال میره.
قبول دارم که کارشون رو نباید به پای دین نوشت و من هم هرگز ننوشته و نمی نویسم اما قبول ندارم که نگاهمون به اونها باید مثل آدمهای دیگه باشه!
طلبه باید زندگی طلبگی داشته باشه. حتی اگر مثل بقیه هم بخوام نگاه کنم بازم همین نتیجه رو میگیرم.. چون این یک جنبه ی دینیه، که هرکس در شأن خودش زندگی کنه و اگر خارج از شأنیات خودت بخوای خرج کنی، به خرج کرده هات هم خمس تعلق میگیره. و شأن هرقشر یعنی دیدگاه افراد جامعه به اون قشر.

پاسخ:
آره قشر دوم رو که بی خیال!
من در مورد قشر اول نوشته بودم..
اما در مورد صحبتت تقریبا همه ی جایگاه ها اینطوریه. مثلا شما اگه یه دکتر رو ببینی که داره سیگار میکشه بیشتر برات عجیب و قبیحه و بولد نمایی داره یا یه آدم معمولی؟
خب طبیعیه که هرکس تو هر رشته و مقام و مسلکی که هست در حیطه ی اون رشته مورد توجه باشه.
مثلا استاد دانشگاه ببینی که یه مسئله ی علمی پیش پا افتاده رو بلد نیست یا اصلا به گوشش نخورده. یا آرایشگری رو ببینی که موهاش و اصلاح صورتش همیشه نامرتب و شلخته ست.. فکر میکنم طلبه ها گاهی زیادی مظلوم نمایی میکنند. وگرنه موقعیتشون مثل موقعیت همه ست. البته که قبول دارم که کارشون سخت تره اما این موقعیت برای همه هست.