ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
آره منم کار کارمندی هر روزه رو دوست ندارم
اما فکر میکنم واقعا خروج  از خونه، بدون بچه ها، برای شش هفت ساعت غیرمتوالی در هفته وااااااااااااقعا لازمه..
اما نکته ی اصلی همینه، بستگی به آدمش داره.

پاسخ:
اوه! مسئله رو خیلی پیچیده کردین!
قطعا تو این دوره زمونه جایی نیست که به یک شخص خاص اونم مثل من بدون سابقه ی تجربی و کاری خاص، واقعا احتیاج باشه و هرجایی که شما انصراف از کار بدید بلافاصله با یکی دیگه پر میشه و هیچ جا قحط الرجال ( یا قحط النساء :دی) ندارن که فقط با من نوعی پر بشه.
منظور من این بود که تو خونه موندن باعث فرسایش روح میشه و از این بابت بهتره که هر مادری حتی اگر شده ده ساعت غیرمتوالی در هفته رو به بیرون بره و به یه کاری مشغول باشه! تو خونه موندن اصلا خوب نیست من امروز که رفتم بیرون احساس زندگی کردم! :|

پاسخ:
آره منم اینطوری ام. اما واقعا آدم باید و باید و باید حتی اگر شده ده ساعت غیر متوالی در هفته رو به بیرون رفتن خودش اختصاص بده.
حالا من با کار کارمندی هم راحت نیستم چون هر روزه ست و زمانش هم طولانیه اما خب دوست دارم حتی اگر شده کلاس برم.

پاسخ:
:)
بله کاملا درسته و کاملا موافقم.
اما خب بستگی به شرایط خانوادگی آدم داره.
من جایی رو ندارم که بچه هامو بذارم. یا باید بذارمشون مهد یا کلا از بیرون رفتن منصرف شم!
چون کسی حاضر نمیشه در غیر مواقع ضرورتِ ضرورت بچه هامو نگه داره،
که اونم باز نباید هردوشون یه جا باشن! هرکدوم رو باید خونه ی یه نفر بذارم!
خب طبیعیه که در این شرایط دومی رو انتخاب میکنم :)

پاسخ:
آره خیلی سخته.
یه خانمی بود که میومد اما وقتی برای خونه تکونی عید دستمو گذاشت تو پوست گردو بهش گفتم دیگه نیاد.
بعلاوه اینکه اصلا جرئت نمیکنم بچه م رو پیش کسی غیر از خانواده بذارم. خدایی بچه هام خیلی کوچیکن و با اون خانم هم اصلا عجین نیستن.