ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
وای اصلا نمیدونی من چقدر خود خوری میکنم!
دیوونه میشم تا کارشو تموم کنه! :((
ولی خب! در تمام طول مدتی که داره بچگی میکنه من همین جمله رو میگم و میگم و ریتمیک تکرارش میکنم که حواسم پرت شه.
من به طرز ناجوری وسواس فکری داشتم رو این حرکات بچه ها! به شدت از حرکات آلوده متنفرمممممم!! :((

پاسخ:
:)

پاسخ:
منم همینطورم. ولی خیلی خودخوری میکنم که نزنم همه چی رو داغون نکنم.. خیلی سخته خیلی!
اما من میتونم مطمئنم.

پاسخ:
آفرین :)
چقدر خوب.

پاسخ:
آره ولی سخته این مدل حوصله ها. من خیلی رو کثیف کاری حساسم و پسرک هم نقطه مقابل منه :(

پاسخ:
من متوجه منظورتون نشدم!! گفتم که اجازه میدم بچگی کنه در نتیجه وسواس ندارم!
اما خب این اقدامات بچه ها رو فقط کسانی که بچه دارن متوجه میشن که چقدر رو اعصاب مادره.
هرچی باشه هر مادری رو سلامت بچه ش حساسه.

پاسخ:
نمیدونم واقعا!
میدونه که من این کارها رو دوست ندارم.
خب منم ترجیح میدم مدام نگم نکن! چون کاملا می بینم که کم کم اثر نکن گفتن هام داره از بین میره!
ترجیح میدم وقتی می بینم مشغول چنین حرکات عجیبیه نادیده بگیرم
یا اگر جلوی چشمم این کار رو میکنه براش توضیح بدم که نتیجه ی کارت فلان خواهد بود!
و آخرش اینه که بگم و من این کار رو انجام نمیدم چون کار خوبی نیست.
اما گاهی هم فکر میکنم تو ذوقش نزنم.
مثلا وقتی دلش میخواد تو خیابون رو زمین بشینه گاهی فکر میکنم اگه الان نذارم این کار رو بکنه، پس کی میتونه این کار رو بکنه؟ :|
نمیدونم! شما راه حل بهتری دارین؟

پاسخ:
بله از این لحاظ که قبول دارم.
ضرر و خطر اگر جدی باشه که قطعا مانع میشم! اما با توجه به میزان ضررش یا مانع میشم یا توضیح میدم!
ممنون