ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
یه مهد قرآنی پیدا کردم که دوستان میگن با اینکه قرآنیه اما فوق العاده شاد و بازی محوره. حالا باید برم ببینم چه خبره!
امیدوارم که مهد خوبی باشه همین اولی که رفتم اوکی شه! خخخخ!
البته یکی از معیارهای من این بود که مربی مرد هم داشته باشن اما مثل اینکه خیلی کمه چنین مهدهایی!

پاسخ:
آره خب اینم حرفیه. هرچند که من ترجیح میدم یه بزن بزن کار هم تو مهد باشه! خخخخ! من دلم میخواد پسرک جسورتر از این باشه.
حتی بزن و بزنهاش هم به نظر من، خیلی جسورانه نیست.. خشن میشه اما خیلی جسور نمیشه.

پاسخ:
دل منم گاهی اینو میگه و خیلی نگرانم میکنه و دلم می سوزه اما منطقی که میشم می بینم نه واقعا.
پسرک آبان ماه چهار سالش تموم میشه.
هرچند اصلا دوست نداشتم سه سال قبل از مدرسه بره مهد اما فکر میکنم این رفتن برای خودش بهتره.
من الان اصلا نمیتونم باهاش درست و حسابی بازی کنم اصلا. اصلا ها!
و روزش رو خیلی بد میگذرونه.
گل پسر رو تا میذارم زمین از خواب بیدار میشه. به شدت به صدای پسرک حساسه و نمیتونه درست حسابی بخوابه.
و باعث هم میشه که هیچ تایمی من و پسرک با هم نتونیم تنها باشیم.
و اگر با وجودِ بیداری گل پسر بازی کنیم هم اونقدر میاد و شیطنت میکنه که پسرک کلا شاکی میشه.
و بماند که کارهای خودمم هست و تا گل پسر بیداره و اندکی آروم من میرم سراغ کارهای خونه و آشپزی!
الان که اینجاییم خوبه که گاهی میره بالا و با پسرعموش همبازی میشه یا اگر پدرشوهرم باشه می بردش پارک،
اما از اینجا که بریم... برنامه ای برای روزهاش ندارم..یعنی نمیتونم که داشته باشم.
و این خیییییلی آزارم میده. خیلی.
به نظرم مهد رفتن هم به روحیه ش کمک میکنه و بازی میکنه هم به مهارت هاش. هم برای من خوبه و هم برای گل پسر.
اما اولویت اولم خوب بودن برای خودشه که به این فکر افتادم..
قرار نیست که هر روز بره. اما تصمیم دارم لااقل هفته ای دو روز رو مهد باشه.
با همه ی این تفاسیر به نظرت راهی به جز مهد وجود داره واقعا؟؟!

پاسخ:
هومممم. کلاس ورزشی هم فکر خیلی خوبیه. ممنون.
اتفاقا همیشه برنامه م این بود که از چهار و نیم پنج سالگی پسرها رو بذارم کلاس ژیمناستیک.
جالبه که فراموش کرده بودم. آره این خیلی خوبه.

پاسخ:
واقعا؟ پسر شما از پسر من کوچکتر بود تا جایی که یادمه یه بارم پرسیدم باز یادم رفته که چقدر کوچکتره! :|
چقدر خوب که راضی هستین و چقدر ممنونم که بهم روحیه دادین.
آره این بخش کلمات که حتما پیش میاد..  متاسفانه :(

پاسخ:
:)
بعله با افتخاااار :)
اختیار داری :)

پاسخ:
آرههه درست میگی. ممنون از راهنماییت. همیشه رویام این بوده که پسرهام ورزشکار باشن.
خودم هم در بچگی میرفتم اما به خاطر محدودیت های جنسیتی دیگه نرفتیم در حالی که به قول مربیمون من میتونستم یکی از امیدهای کشور باشم! خخخخخ!
فک کن مثلا! :))))
بازم ممنون کاملا به جا و دلسوزانه بود توضیحت :)
البته کلا ژیمناستیک ورزش خطرناکیه. شاید خیلی خطرناک تر از خیلی ورزشها. الان یه ترسی برم داشت..
:((