ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
آره شاید.
البته همین که من بهش حسودیم شد به اندازه ی کافی خوش به حالش داره هااااا! خخخخ!
البته پای صحبت هرکدوم از اینها که گفتم اگر بشینی، همه میگن علت این همه محبتشون یکی یکدونه بودنشه.
این بود که گفتم بدون اینکه تلاش خاصی کرده باشه.
این خط یکی مونده به آخر خیلی قابل تامل بود..

پاسخ:
حسسسسسابی!
ولی جالبه که اصلا تصور خودش این نیست و خودشو خیلی مظلوم می بینه!

پاسخ:
:))))
والا به خدا :))

پاسخ:
نمیدونم واقعا.. منم حس بدی دارم.
آره این نوع حسادت واقعا فقط یک بار بود.
من غبطه داشته م. توضیحی که مک بس داد در مورد غبطه ست.
خیلی ها بودن تو زمینه هایی از من جلو زدن و من حسرت ایامم رو خوردم که کاش به اونجا میرسیدم
اما هیچوقت نخواستم او در اون مقام نباشه. اون اونجا باشه منم باشم. این میشه غبطه.
والا چی بگم به نظرم که این تجربه منحصر به فرد بود! شایدم بازم حسودی کرده باشم! :| نمیدونم الان که چیزی یادم نمیاد.

پاسخ:
به نظرم اینطور که تصویر کردی غبطه بود اما حس بدی بهم داد! در نتیجه شاید همون حسادت بوده! من شده به خیلی ها غبطه بخورم اما این غبطه حس بدی بهم نمیده. به قول شما حس نمیکنم که کاش او در این موقعیت نبود همیشه حس میکنم کاش منم اونجا بودم. اما این یکی یه جوریه! نکته ش اینه که برادرانش هم او رو عزیزترین خودشون می دونند! یعنی من می بینم که برادرانش او رو عزیزتر از همسرشون میدونند و نسبت بهش رفتار میکنند. خب البته این چیزی نیست که من دوست داشته باشم جاش باشم!
چی بگم والا! اوضاع مبهم شد برام!