3355.
جایی تو کتاب نقل کرده که امام به شخصی که برای دعوتش به حمایت رفته بودند فرمود:
تو در زندگی کارهای بد بسیاری کرده ای که خداوند برای همه ی اونها تو رو مواخذه خواهد کرد،
مگر اینکه،
الان به حمایت من بیای و من رو یاری کنی...
+فکر میکنم که یعنی میشه من یه روزی با یه تصمیم کل گذشته مو پاک کنم و دیگه آینده ای برای گناه پیش روم باقی نمونه؟!
واقعا خیر و سعادتی از این بیشتر هست آیا؟!
کاش خدا تو امتحان های بزرگ کمکمون کنه..
اون شخص که اسمش تو کتاب هست و من یادم نیست(همونی که میگه بیا اسبم رو ببر!) با تمام درکی که نسبت به امام داره و تو عباراتش معلومه، قبول نمی کنه و میگه شکست تو حتمیه اگر یاران بیشتری داشتی مطمئن باش من پیشتازشون میشدم..
به این هم فکر میکنم.. کمک کردن در جایی که شکست حتمیه(هفتاد و دو نفر در مقابل قریب به سی هزار نفر!)، یه تصمیمِ خیلی خیلی خییییییییلی بزرگه..
از بصیرت زینب گونه، از شهامت قاسمی ، از توبه حر از...
تو هر کدومشون یه دنیا حرف هست
اما نمیدونم چرا فقط محرم که میشه به اینا فکر می کنیم و بعدم دوباره انگار یادمون میره که باید جز اولویت های زندگی مون از حالا این باشه که خودمون رو آماده کنیم تا موقع امتحان ها خجالت زده نشیم...