ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
:))
میترسم افزون که بشه دیگه کم کم از کارش هم بزنه بمونه پیشمون که کمتر تنها بمونیم!

پاسخ:
سلامت باشی عزیزم

پاسخ:
آرهههه به نظرم اینطوره.
اینم برای این نوشتم که خیلی این کارش برام عادی بود! :|
دیشب فهمیدم واقعا لطف بزرگی میکنه.

پاسخ:
خب راستش برای خود من معنا و مفهوم دارهههه! :دی
من دوست دارم که با دوستانم خانمانه دور هم جمع بشیم حتی اگر بریم بیرون (قبل از تولد بچه ها هم با دوستان یکی دو باری بیرون رفتیم و الانم گاهی خونه ی هم جمع میشیم)
یا اینکه به همسرم کاملا حق میدم که با دوستانش بره استخر، بره باشگاه، بره فوتبال! حالا شاید حق ندم که بره رستوران! :دی
و قبلا هم مستر میرفت.
نه اینکه بگم کار شما اشتباهه. نه! اتفاقا تز شما هم نوعی از ایده آل یک زندگی میتونه باشه و هست. اما من با این موضوع مشکل خاصی ندارم.
اما الان که بچه ها کوچکند و واقعا وقت گذروندن باهاشون ظرفیت روانی میخواد از اینکه مستر همپای من می مونه و این تفریحات رو بالکل حذف کرده ازش خیلی ممنونم.

پاسخ:
:)

پاسخ:
:)

پاسخ:
:)

پاسخ:
اشکالی که نداره ولی خب به شرط اینکه پسرک رو هم ببرن :)
و خدایی مستر هم اهلشه. یعنی یا نمیره یا اگر میره پسرک رو هم می بره.
منم اگر جلسه خانمانه برم گل پسر رو می برم :)
به هم رحم میکنیم کلا! :))

پاسخ:
:)
اینم خوبه. البته منم خیلی تعارف کردم که برو مثلا! اما خب واقعا در سطح تعارفه و از مستر ممنونم که جدی نمیگیره! :))
و وقتی هم که جدی میگیره پسرک رو هم می بره! همین خودش خیلیه. اگر پسرک رو هم با خودشون ببره من مشکلی ندارم :)
خدایی از توان من خارجه با دو تا بچه بیش از این بمونم تو خونه!

پاسخ:
آره واقعا همینطوره. ممنون.
سلام.