ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
سلامت باشی.
امروز احساس کردم کمبود محبت این روزهام قدری جبران شد. :دی

پاسخ:
آره شنیدم.
البته فکر میکنم بیشتر به خاطر فرهنگ ما باشه که پسرها ترجیح میدن برای درگیر نشدن مادر و همسرشون کمتر پاپیِ خانواده ی سابقشون بشن.
یعنی انقدر حساسیت ایجاد شده در روابط مادرشوهر و عروس که خب همه ترجیح میدن همون دوری و  دوستی رو برگزینند!
وگرنه من خیلی دیدم پسرهایی که هرگز مادرانشون رو تنها نذاشتن و مادرها هم با اینکه مثلا سه تا دختر داشتن بازم رو کمک پسرشون حساب میکردن.
اما خب طبیعیه که دخترها هم صحبت ترند دیگه. حداقلش اینه! و همین حداقل،مزیت بزرگی برای دختر داشتن به حساب میاد! :)
و اینکه یکی از اقواممون هم همینطوره چهار تا پسر داره ماشالله. و الان که پسرهاش یکی یکی دارن داماد میشن همیشه میگه برام دعا کنین لااقل یکی از عروسهام جای دختر نداشته مو پر کنه! :|
و من همیشه بهش میگم هیچوقت پیشاپیش این حساب رو روی عروس باز نکن که کاری کنی که شما رو مادرش بدونه یا مثل دخترت بشه! اگر شد که فبها المراد اما به این قصد با عروس وارد رابطه نشو و سعی کن خودت باشی چون بی فایده ست و جز آزار خودت و او و پسرت فایده ای نداره.
البته یکی دیگه از اقواممون هم چهار دختر داره و اونم همینطوره! یعنی حس میکنه که کسی نیست که بشه عصای دستش و رو داماد هم که نمیشه حساب کرد و ازش انتظاری داشت، و هیچکس پسر آدم نمیشه و دعا کنین دامادی بهتر از پسر گیرمون بیاد و از این صحبتها!
در نتیجه در هر دو طیف هست.
و فکر میکنم وقتی تعداد بچه های همجنس میره بالا و اون یکی جنس وجود نداره اینطوری میشن ملت.
همین که مثلا چهار  تا بچه داشته باشی هیچکدوم دختر نشن! خب آدم به دلش می مونه دیگه! فک کن! چهار تا بچه همه یه جنس!
و یه چیزدیگه هم بگم راستش من خیلی می ترسم که اگر دختری داشته باشم به خاطر همین برونگرایی هام و همین که دنبال هم صحبتم و این حرفها او رو بکنم سنگ صبورم! از این می ترسم و نمیخوام هیچوقت چنین چیزی اتفاق بیفته.
در هر حال از خدا میخوام چیزی که صلاح ماست رو برامون رقم بزنه و امیدوارم که اگر بهم پسر داده توانایی تربیتش رو هم بده و کمک کنه و اگر دختر میده هم همینطور بهم  جنبه شو هم بده که اونو رفیق تنهاییهام نکنم! بهترین مصلحتهاشو میخوام. بهترینِ بهترین مصلحت ها.

+چه دل پری داشتم! خخخخخ!

پاسخ:
:)
آره خیلی:)

پاسخ:
آره واقعا، ساده، پاک و بی توقع.:)

پاسخ:
منم خیلی بهش فکر کردم.
اما فکر میکنم به خاطر حس خودشه!
گفتم که دفعه ی قبل هر شب سه چهار ساعت در فراق باباش گریه کرد!
الانم تا باباش میگه میرم ماموریت بیشتر غصه ی خودشو میخوره.
اما از اینکه منم تو حسش شریک کرد واقعا ازش ممنونم.
شایدم جایی گفته باشم.

پاسخ:
:)
آره ولی این پسرک ما هر سال دو سه جمله بیشتر اینطوری نمیگه ها! :))
کلا این روزها با من کل کل زیاد داره.

پاسخ:
:)