برای زندگی خود چه برنامه ای دارید؟!
دیگه از ما گذشته که ازمون بپرسن میخواهید در آینده چه کاره شوید!
زندگی روتین هرکدوممون یه مدل خاصه.
یکی صبح تا شبش تو اداره ست، بعد جلوی تلویزیون و بعد هم خواب.
یکی دیگه صبح تا شبش با بچه ها سر و کله میزنه،
بعضیهامون هم روتین نداریم.
و من همین بی روتینیت رو دوست دارم. :)
اما چه "برنامه ای" برای زندگیمون داریم؟
این سوالیه که بارها از خودم می پرسم!
از برنامه ی روزانه بگیر، تا برنامه های آینده!
تو روزانه هامون چقدربرنامه های جدید و متنوع برای لذت بخش کردن روزها هست!
راستشو بخواید خودم تقریباً هیچی!
"هرچه پیش آید خوش آید" زندگی میکنم!
الان برخلاف کودکی هیچ رغبتی به بزرگ شدن ندارم!
یعنی دوست دارم روزگار رو همین سن و سال و همین شرایط بمونه،
دوست ندارم حتی فکر کنم که ده سال دیگه قراره کجا باشم و به کجا برسم!
دوست ندارم فکر کنم که این روزگار میگذره و ممکنه روزی حسرتش رو بخورم،
این روزها حسرت روزهای زندگیم بیش از پیش برام معنی پیدا کرده.
حسرت و نگرانی از گذشته و حال و آینده!
حس و حالم وصف نشدنیه اما از اینکه روزگارم روتین میگذره،
و تقریبا هیچ برنامه ای برای ایجاد تنوع در زندگیم ندارم،
و هر تنوعی که به ذهنم میرسه برام پوچه!
یعنی احساس میکنم آخرش که چی!
و اگر برنامه ای میریزم
تصور میکنم شاید شدنی نباشه و زحمت کشیدن براش بیهوده باشه!
یا احساس میکنم رسیدن بهش کار سختیه و من هم که آدمِ روزهای سخت نیستم!
هر روز میگذره بیشتر به این میرسم که خوشبخت آنکه کره خر آمد الاغ رفت! :|
به شدت به مطالعات معرفت نفس نیاز دارم!
به شدت!
+اوصیکم به.
+مستر میگه این احوالات در روزگارانی که آدم برنامه های سخت برای خودش می چینه خیلی هم طبیعیه!
اما من این طبیعت رو دوست ندارم! :|
