ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
مثلاً جناب دچار رو! :)

پاسخ:
از ترسِ چی؟!
آستینِ من؟
مگه آستین ترس داره؟
مگه اینکه بخواید بگید دارم توش مار پرورش میدم!  :|

پاسخ:
آها!!
یه جوابی تو آستینش داره! منظورتون این ضرب المثله بود!
من فقط اون ضرب المثل ماره یادم اومد. نگران شدم از تشبیهتون :)

باشه دیگه جواب نمیدم. قطع دنبال نداره که.

پاسخ:
:))
اسمهاشون سخت بوده اینا نمیتونستن همونا رو بذارن نه مهارتهای زبانی فارسی زبانان جواب میداده که اونا رو هی بیان کنن، و نه حافظه شون!
حالا چون خواستید بهتون میگم که خود پسر شجاع اسمش دون چاک مونوگاتاری بوده! فک کنین! میخواستیم همچین اسمی رو حفظ کنیم مثلا! هی بگیم: بچه ها بیاین "دون چاک مونوگاتاری" شروع شد! :|
اسم پدرش هم دون آریستوتِل بوده!
ولی خب اسم خانم کوچولو همون اصلیش می بود بهتر بود : لالا!
فک کنم الان باید بگیم خدا خیرشون بده که اسمشو گذاشتن"پدر پسر شجاع!" :))

پاسخ:
:)

پاسخ:
:))
خوشحالم که نقاط تاریک ذهن دوستان هم روشن شد :)

پاسخ:
سلام. بله اسمش همینه :) فکر میکنم یکی از مهمترین چالشهای زندگی بچه های دهه شصت رو حل کردم :))

+عجب! من اولا فکر کردم خرگوشه! دیدم دمش که خرگوشی نیست!
بعد فکر کردم سگ آبی ای سمور آبی ای چیزی باشه به خاطر دمش! باز با گوشهاش سازگار نبود! خلاصه تو خماری بودم امروز حل شد :)

پاسخ:
خودش هم شبیه پانداها نیست دیگه!
اما اسمش همینه!
رِد پاندا!

پاسخ:
چی لقب یکی از شهدا بود؟ بچه ببر؟!
اصلا یادم نمیاد تو اون کارتون بچه ببری وجود داشته بوده باشه! :|

پاسخ:
آره منم به موش فکر کردم اما خب دمش متناسب نبود.
البته پسرک همچنان اصرار داره که موشه!
یه گربه ی وحشی هم هست که گوشهاش اینقدر بزرگه اما دمش با اون هم متناسب نیست.
خلاصه که یکی از معضلات زندگی ما حل شد و این موضوع مثل اسم پدرپسر شجاع به چالشِ زندگی دهه ی هشتاد و نودی ها تبدیل نشد!

پاسخ:
سلام. منم ذوقم بیشتره :))
بعضی هاشون واقعا جالبن. مثلا من لاما و دم عصایی رو تو همین برنامه یاد گرفتم! :))
البته گاهی هم گیر میکنه رو دو تا حیوون!
تا یه مدت مدیدی هر روز گاو و مار نشون میداد! :))

پاسخ:
بله میدونم. من خودم اصلا باورم نمیشه که توفیق چنین کاری بهم داده شده..
:)