ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
واقعا؟؟؟!
خیلی هم عالی!
حالاخاموش کردن تلویزیون یا روشن کردنش؟
خب این تو خونه ست نشده بخواید حرفتون رو تو مغز کسی فرو کنید که بفهمه منظورتون چیه؟!
و دست از آزار مداوم شما برداره مثلا؟
اینطور وقت ها آدم فقط میتونه داد بزنه که! :|

پاسخ:
آره منم خوندم. ولی خب این یک تعبیر ذوقی و شاعرانه دیگه. واقعی که نیست!

پاسخ:
آره هرچی داد بزنی بدتر میشه شاید احساس میکنی چه نوع تخلیه ی خوبیه بیشتر داد بزنم.
اما خب وقتی داد زدن طرف تموم میشه دیگه آروم میگیره! میرسه به مرحله ی احساس حماقت و میره تو لک!

+ :)) تعبیر جالبی بود، ان شالله همیشه آرامش داشته باشین خشمگین نشین:)

پاسخ:
:))
نه! دعوام نشده. همینطوری دارم بهش فکر میکنم. آخه منم عصبانی بشم صدامو می برم بالا.

پاسخ:
نمیدونم طبیعیه یا معموله! فکر میکنم از بس معمول شده بین مردم دیگه طبیعی حساب میشه.
اما خب چه طبیعی باشه و چه معمول من این حالت رو دوست ندارم! :|
حالا جالبه اکثریت قریب به اتفاق مردم همین مدلن یعنی موقع عصبانیت به صورت فیزیکی بروز میدن که چه حسی دارن
یا داد میزنن یا درگیر میشن.اما باز هم اگر کسی رو ببینیم که عصبانیتش رو این مدلی بروز داده، نمیتونیم بهش حق بدیم و میگیم عجب آدمِ ضعیف النفسیه!
چرا واقعا؟! :|

پاسخ:
واقعا؟؟؟! یعنی واقعا می زدین همو؟! :| اصلا باورم نمیشه!
هههه هه! خب خوبه که طورِش عاقل مآبانه ست :) و قطعاً بعد از این حرکت آدم احساس عقل مداری بهش دست میده نه حماقت. :|

پاسخ:
اوهوم. کامنت خوبی بود ممنون.

پاسخ:
این قضاوت کردن نیست به نظرم! خب کسی که نمیتونه خشمش رو کنترل کنه ضعیف النفسه واقعا. مشکل اینه که عیب بقیه رو می بینیم خودمون رو نمی بینیم. اشکالش اینجاست و قضاوت کردن نیست. اشکال اون وقتیه که جوری باهاش برخورد کنیم انگار خودمون اینطوری نیستیم. اما اگر با اینکه خودمون هم مثل او ضعیف النفس هستیم بهش بگیم برادر من بهتره موقع خشم خویشتن داری کنی، این اصلا اشکالی نداره خوب هم هست. البته به شرط اینکه بدتر از اون نباشیم اونم ندونه ما مثل خودشیم! :دی

+خب پس کلا شما اصراری ندارین بقیه بفهمن عصبانی هستین! :|

پاسخ:
سلام.
خب خوبه که چند بخشیه! من مدل دوم رو دوست دارم. البته برای غریبه ها. خوبه دیگه فقط یه ویوی خشمگین می بینه و تمام! :))
واقعا ممکنه کار به سیگار هم بکشه یا همینطوری گفتین؟! پس اینکه میگن سیگار آرامش بخشه درست میگن؟! :|

پاسخ:
خب پس مخاطبان باهوشی دارین :)
و شاید اصلا هوش هیجانی اونها شما رو به اتخاذ این سیاست رهنمون شده :)

پاسخ:
توضیحاتتون خوب بود اما باعث نمیشه بپذیرم که قصد ما از فریاد زدن، نمایش احساسمون به طرف مقابل نیست. ما  وقتی که فریاد میزنیم یه علتش اینه که میخوایم طرف مقابل بفهمه که شاکی شدیم. اگر نخوایم متوجه بشه که راهمون رو میکشیم و میریم. مثل ناراحتی. کسی که میخواد بقیه بفهمن که ناراحته جلوی بقیه گریه هم میکنه. و کسی که نمیخواد، مانع اشک ریختن میشه.
علاوه بر این، اینکه بخوایم احساسمون رو به طرف مقابل منتقل کنیم که بدونه عصبانی هستیم هیچ اشکالی نداره در نتیجه سوال کاملا درسته. چون من میخوام بپرسم چطور طرف مقابل رو متوجه حجم خشم خودمون بکنیم بدون کارهایی از قبیل فریاد زدن یا درگیر شدن.

و اینکه میگید عصبانیت با عقل و تصمیم در هم نیامیخته جای تأمل داره.
ممنون از وقتی که گذاشتید.

پاسخ:
خب بستگی به مخاطبتون هم داره دیگه. بعضیها همونو میگن که کم آورد
بعضی ها هم میگن اصلا نفهمید که چه توهینی بهش شد، یا چه کلاهی سرش رفت!
بستگی به مخاطب داره.

پاسخ:
درسته اما واقعا آیا عقل درست مقابل احساسه؟!
یا عقل عامل بیان درست و کاربریِ درستِ احساسه؟


کارهاتون خوبه به شرط اینکه مخاطبتون براش مهم باشه! وگرنه  اگر اونها هم براشون مهم نباشه خیلی ضدحاله.
منم از بعضی از این روشها استفاده میکنم اما بیشتر وقتهایی که ناراحتم! نه وقتهایی که عصبانی ام!

پاسخ:
:)) واقعا نمیدونم اینا رو جدی گفتین یا شوخی کردین اما جالب و بامزه بودن فکر میکنم همه ی روشهایی که ملت مجازی به کار می برند رو نوشتین.
ممنون.

پاسخ:
ممنونم ازتون بحث خوبی بود آموختم و به نکاتی توجه کردم که بهش فکر نکردم.
خدانگهدارتون :)

پاسخ:
آرههههه چقدر باهات موافقم منم همینطورم.
منم همین نظر رودارم که داد زدن طبیعی نیست اما از بس متداول شده که دیگه طبیعی حساب میشه.