ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
به به :)
آفرین که حواست به خودت هست.

میام میگم.

پاسخ:
جواب هم میدادید خب! حکیمانه جواب میدادین :)

پاسخ:
آفرین.
خوب جوابی دادی. در حقیقت زدی به هدف :)
منم میگم :)

پاسخ:
چقدر خوب و عالی که شروع کردی.
و اهمیت دادن به آرامش خودت خیلی مهمه.
خب بهتره که جمله آخر رو اینطوری تغییر بدیم:
تلاش میکنم هر کاری نکنم. تا تپش قلب هم سراغم نیاد. :)
چون بعضی موقعیت های تپش قلبی گریز ناپذیرن. و اگر به هر قیمتی بخوایم ازشون فرار کنیم رسماً رشدی هم نمیکنیم.

پاسخ:
ولی خودتو دوست داری :)
مطمئن باش.
فقط بروزش کمه.

پاسخ:
چرا خب؟
اصلا مگه میشه آدم خودشو دوست نداشته باشه؟! :|

پاسخ:
فرقی نمیکنه که به خودت یا دیگران. سوالم اینه که چه رفتاری نشون دهنده ی علاقه ی ما به خودمونه. اینکه چه کاری میکنم یا نمیکنم نشون میده خودمو دوست دارم؟

پاسخ:
به نظر منم مدام سرزنش نکردن خود، خیلی مهمه.

پاسخ:
ولی اینجا کسانی کامنت گذاشتن که بقیه رو بیشتر از خودشون دوست دارن.

درسته اینها نشانه های خوبیه :)

پاسخ:
سلام
یعنی بده؟!
از جنبه ی منفی گفتین یا از جنبه ی مثبتِ ایثار و اینها؟

پاسخ:
من مورد سوم و چهارمت رو خیلی دوست داشتم :)
ان شالله موفق باشی تو دوست داشتنهات.

پاسخ:
نمیشه!
قوی ترین غریزه ی آدمها حب نفسه :)

پاسخ:
ای بابا :(
البته خیلی هم نیاز به اثبات نداره ها. ولی خب اگر اثبات بشه زندگی جذاب تر میشه.

پاسخ:
سلام.
الحمدلله. برای همین پرسیدم...

پاسخ:
نه اصلا بد نیست. همه مون خودمون رو دوست داریم.
اما روشهای ابرازش به خودمون رو بلد نیستیم زیاد!

پاسخ:
گفتم که منظورم این نیست که زندگی زاهدانه داشته باشیم.
گفتم اینا رو. درست میگی.
گفتم غرق نشیم اینها فی نفسه ارزش نیستند.
کلا لذت دنیا فی نفسه ارزش به حساب نمیاد ولی خب قرار هم نیست حلال خدا رو بر خودمون حرام کنیم دیگه.
راه میانه.
کل بحث سر این بود که چرا علامت دوست داشتن خودمون شده این چیزهایی که فی نفسه ارزش نیستند.
علامت دوست داشتن خودمون مثلا همون توجه به سلامتیمونه، نه مدام همبرگر خوردن به خاطر نه نگفتن به دلمون :دی