ماجراهای من و خودم!

این چند روز ما به یه سفر کاری، تفریحی، ماه عسلی، تحصیلی رفته بودیم.

سه شنبه شب رفتیم منطقه ییلاقی پدر مستر که بارها قبلا وصفش رو گفته ام،

و بچه ها رو با هزار سلام و صلوات گذاشتیم اونجا و خودمون دوتایی راهی گرگان شدیم تا من تو یه آزمون زبان شرکت کنم و مثلا مدرک زبان بگیرم.

شب آزمون رسیدیم گرگان و تو چادر خوابیدیم،

چون من زورم میومد برای فقط هفت ساعت اقامت، هتل بگیریم! 😅😅

هرچی مستر گفت شاید بارون بیاد گفتم بیاد عیبی نداره، خاطره میشه😉

خلاصه که تا صبح سه دفعه متمایزاً بارون اومد هربار نیم تا یه ساعت طول کشید و ما فهمیدیم واقعا چادرمون ضد آبه 😁

منطقه اقامتمون تو گرگان که از آقا پلیس گرگانی پرسیدیم کجا چادر بزنیم، کنار یه پاسگاه پلیس و جلوی یه مسجد شبانه روزی بود و یه منطقه محافظت شده به حساب میومد.

و از همه بهتر که دقییییییقاً روبروی محل آزمون بنده بود🤗😅

درسته که من تو اون هشت ساعت هشت بار از خواب بیدار شدم اما خب خوب بود.

فردا ظهرش بعد از آزمون رفتیم منطقه ی خان ببین و یکی از آبشارهای هفتگانه ش رو فتح کردیم و کنار آبشار ناهار خوردیم و برگشتیم شهر ییلاقی.

خییییلی منطقه ی زیباییه. خییییلی.  اینجا (سنگ بزرگ وسط آب) جای فوق دنجیه که ما نشستیم ناهار خوردیم و اینم منظره ی زیبای روبرومونه که ملت واستادن. اگه رفتین از ما یاد کنین. :دی

خلاصه که سفر سی ساعته ی ما طولانی ترین دوری ما از بچه ها تا امروز بوده،

و با همه ی گریه های دلتنگی من و رانندگی مدااااوم و طولانی و عجله ای بودن سفر و محدودیتهای زمانی و مکانی، بازم خیلی خیلی خوش گذشت.

تنها چیزی که مونده تا این سفر رو به یه سفر فوق خاطره انگیز تبدیل کنه گرید زبانمه که نتیجه ش ان شالله خوب بشه خیااالم راااااحت بشه.

من آب و هوای گرگان رو هم برای زندگی پسندیدم و تصمیم گرفتم حتما یه روز بریم با یه محیط بان تو جنگل گلستان معاشرت کنیم و یکی دو روز کنارش باشیم😍

+مستر میگفت پسرک رو بذاریم فقط! من اول میگفتم هیچکدوم! بعد به دلایلی گفتم یا هردو یا هیچ کدوم!

علت اینکه خونه مامانم هم نذاشتم این بود که بچه ها عااااشق خونه ییلاقی پدر مسترن و از صبح تا شب تو باغ و باغچه مشغول بازی ان و اصلا متوجه بود و نبود ما نیستن یا بهتره بگم بود و نبود ما براشون مهم نیست و تا میان تو خونه از خستگی غش میکنن و میخوابن. در نتیجه احتمال اذیت شدن و دلتنگی و بیتابی شون نزدیک صفر بود!

که همینطور هم شد الحمدلله. :)