ماجراهای من و خودم!

اگر خاطرات عرفا و صلحا رو خونده باشید،

می بینید که غالبشون در سیر سلوک خودشون،

با سربلندی از یک آزمون الهی، ناگهان به مقامات بالا رسیدن.

و اکثر این آزمونها و ابتلائات هم مربوط به غریزه ی جنسی بوده.

یعنی دور از چشم مردم و در خفا

شرایطی برای هرز کردن دل و دیده براشون ایجاد شده،

اما اونها به خاطر عمل به فرمان خداوند از گناه و لذت چشم پوشیدند

و از اون به بعد عنایات خاصه ی الهی رو به وضوح دریافت کردند.

داشتم فکر میکردم عدل الهی حکم میکنه که همه ی ما در شرایط آزمون ارتقای روحی قرار بگیریم.

باید بتونیم یه بارم که شده تو اون جاهایی که تصمیم درست ما رو یهو می بره وسط بهشت شانسمون رو امتحان کنیم.

قطعا این آزمونها برامون پیش اومده،

اما نرفتیم!

نخواستیم که بریم.(فکر کنید، حتما یادتون میاد.)

هوسهامون رو مقدم کردیم، خدا رو فراموش کردیم، کاری رو کردیم که نباید.

این روزها دارم به لحظه لحظه های سختی فکر میکنم که تصمیمها و واکنشهام بر اساس خواست دلم بوده،

به تمام رخدادهایی که عاجزم کرده بودن از تصمیم درست.

باورتون میشه که بگم‌ دارم حسرت میخورم از گذر اون روزهای سخت؟

دلم میخواست اون روزها برمیگشتن.

دلم میخواست کسی می بود که به من میگفت شاید همین ابتلایی که تو رو اینقدر پریشون کرده و افسار واکنشها و تصمیماتت رو به دست نفس اماره ت داده، ممکنه همون ابتلای سرنوشت ساز زندگی تو باشه.

اگر میدونستم شاید و شاید آگاهانه تر عمل میکردم.

حالا خیلی فرصتها از دست رفته و خیلی سقوطها حاصل شده اما امتحانهای سرنوشت ساز الهی تا پایان عمر ما ادامه دارن.

اصلا شاید برای همینه که میگن کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا.

تو عاشورا و تو کربلا تصمیم هرکس می تونست آدمها رو یهو ببره وسط بهشت.

مثلا تصمیمی مثل تصمیم حر_علیه الرحمه.

و الانم هر آزمونی می تونه آزمون کربلایی تو باشه.

این آزمون میتونه صبوری و خویشتنداری در برابر فرزند و همسر، یا چشم فرو بستن از نگاه حرام، یا کظم غیظ، یا بخشیدن گناهکار، یا صاف کردن دل از کینه ی کسی، یا منصرف شدن از انتقام، یا دست کشیدن از لذت حرام یا احترام ذلیلانه به والدین، یا تمکین از حقی باشه که بر ضرر توست و یا لب به غیبت نگشوندن در اون روزی که از خشم مالامال هستیم.

حواسمون رو شش دااااانگ به جاده ی پر تلاطم زندگی جمع کنیم..

حواست باشه، شاید امروز آزمون تو جلوی راهت قرار بگیره.

فرصتهای رشد رو از دست ندیم.

حیفه. خیلی حیفه.

:(

+می فرماید: اَحَسبَ الناس اَن یترکوا اَن یقولوا آمنا و هم‌لایفتنون؟(۲ عنکبوت)

آیا مردم گمان میکنند همین که بگویند ایمان آورده ایم کافی است و رها می شوند و امتحان نمی شوند؟

+این دعا زمزمه ی همه ی لحظاتتون باشه، مخصوصا تو این ماه مبارک:

اللهم اجعلنی فی مقامی هذا ممن تناله منک صلوات و رحمت و مغفره.

خدایا مرا در این جایگاه و موقعیتی که هستم در زمره ی کسانی قرار بده که از جانب تو درود و رحمت و مغفرت دریافت می کنند.

+صلی الله علیک یا ابا عبدلله.