ماجراهای من و خودم!

این منم با همه ترکیباتش...

ماجراهای من و خودم!

این منم با همه ترکیباتش...

ماجراهای من و خودم!

یک عدد لوسی‌می هستم در جستجوی مهربانی :)

مستر بهم میگه تو شبیه لوسی‌می هستی!
برای همین اسمم اینه :)

+پسرکی هشت ساله،
و گل پسری پنج ساله دارم.

طبقه بندی موضوعی
کلمات کلیدی
بایگانی
پربیننده ترین مطالب

آآآه از آن لحظه ای...

سه شنبه, ۱۲ تیر ۱۳۹۷، ۱۱:۰۶ ق.ظ

You are gone and now I'm hearing

All the things I didn't say.


+حس فوق العاده بدیه :(

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۷/۰۴/۱۲
لوسی می

نظرات  (۹)

۱۲ تیر ۹۷ ، ۱۱:۰۷ مهندس رضا عباسی
بگین حرف تو دلتون نمونه ولی مراقب باشین حرمت ها نشکنه
پاسخ:
فرصت گفتن تموم شد :(
افسوس که هرچه بُرده ام باختنی است
بشناخته ها تمام نشناختنی است
بگذاشته ام هرآنچه باید برداشت
برداشته ام هرآنچه بگذاشتنی است
پاسخ:
بله افسوس :(
۱۲ تیر ۹۷ ، ۱۱:۱۳ علی شبانه
آه‌ه...
پاسخ:
:((
۱۲ تیر ۹۷ ، ۱۱:۱۷ مهندس رضا عباسی
نمی دونم والا
قبول دارم الان سخته
دوست داشتین بیاین همو دنبال کنیم.
پاسخ:
خیلی سخته.
۱۲ تیر ۹۷ ، ۱۱:۱۸ آقای مُرَّدَد
باز این فرصت نصیب‌ت میشه/. منتظر باش/. شاید باورت نشه ولی این اتفاق میفته
پاسخ:
نه نمیشه. مطمئنم. فقط اگر خدا بخواد شاید اون یادش بیاد، وگرنه تموم شد همه چیز. 
فرصت تمام شد و به پایان رسید بخت! :(
نمیدونم چی شده
ولی گاهی اتفاقاتی میفته که دور از انتظارمونه :)
شاید فرصت دوباره ای یک روز اتفاق بیفته...
پاسخ:
هیچی نشده جز اینکه فرصت از دست رفته. 
آره شاید. ان شالله خیر باشه فقط.
:)
پاسخ:
:/
اینکه آدم حرفى رو بزنه یا کارى رو بکنه که اشتباهه بنظرم خیلى بهتر از نگفتن و نکردن و از دست دادن فرصته 
چون حداقل اینجورى بعدش لاقل میدونه و میتونه خودش رو قانع کنه که خب کارش اشتباه بوده ولى اگر اون کار روانجام نده تا همیشه حسرتش رو دلش میمونه و این خیلى سخت تره!
پاسخ:
راستش نمیدونم کدومش بدتره! چون اشتباه کردن هم خوب نیست و گاهی جبران مافات خیلی بدتر و سخت تر و فاجعه بارتر از کنار اومدن با یک حسرته. چون حسرت درونی و شخصیه اما نتیجه ی کار اشتباه گاهی خیلی های دیگه رو هم درگیر میکنه و فقط خودت نیستی و مسئول رنجش بقیه هم خواهی بود.
موافق نیستین؟
نه راستش. چون بیشتر بحث من شجاعت در انجام کاریه که فکر میکنى درسته و منظورم از اشتباه، نرسیدن به نتیجه ى دلخواه بود. اینجا تصمیم درست باوجود تقابل بین عقل و دل مهمه چون بعضى وقت ها از یه جایى اونقدر غلط و بیراه بودن راهى که میخواى برى واضحه که مسلما ترجیح میدى فراموشش کنى و در این صورت اون فرصت از دست داده و اون حسرته خیلى کمرنگ تر میشه و خیلى مهم نیست. اما نظر شخصیه من اینه که وقتى دوست دارى یکارى رو انجام بدى و میدونى اونقدر ها هم بیراه نیست، انجامش بده .شاید بعد از مثلا سه سال به این نتیجه برسى که کار و تصمیمى که گرفته بودى اشتباه بود ولى بنظرم یک تجربه بد که باعث سازندگى و بلوغ فرد بشه بهتر هست از حسرتى که شاید ده سال یا بیشتر باقى بمونه و زندگى رو گاهى برات سخت کنه..
پاسخ:
آره منظورتون رو که گفتین متوجه شدم.
بدون بیان این منظور گژاره های کامنت قبلی خیلی درست به نظر نمیرسیدن. ممنونم. :)