آشوبم، آرامشم تویی..
گاهی آدمیزاد استرس داره، دستاش می‌لرزه، صداش می‌لرزه، دلش آشوبه و خودشم می‌دونه اینا از استرسه.
اما گاهی هم ناشی از حجم و فشار استرس در حال له شدنه اما متوجه نیست،
یه وقتهایی که میگه و می‌خنده اما تا میشینی پای حرفش میزنه زیر گریه،
یه وقتهایی که بدون دلیل کلافه است و با همه دعوا داره،
یه وقتهایی که بیمار میشه و هیچ دلیلی جز فشار عصبی برای بیماریش پیدا نمیشه.
اینطور وقتها هیچ‌کس نمی‌فهمه اون آدم چقدر تحت فشاره...
و هیچ‌کس بهش کمک نمی‌کنه،
و هیچ‌کس باهاش همدل نمیشه..
+ما هیچکدوممون هیچ‌وقت نمی‌تونیم همدیگه رو بفهمیم.. و هر انسان موجودی منحصر بفرده که احتمال پیدا شدنِ یکی نظیر او در دنیا صفر مطلقه!
صفر مطلق!
+ذات انسان تنهاست و تنهایی بزرگترین درد بشریت است.
+یا انیسَ من لا انیسَ له و یا صاحبَ من لا صاحبَ له.
این تصور که اصلاً انیس و صاحبی جز او ممکن الوجود باشد، فقط یک توهمه.
دختـرِ بی بی
