صبحگاهان، رهروان شب ستایش می‌شوند...
بزرگترین عامل هلاکت انسان شهوت شکم است، همان بود که آدم و حوا را از بهشتی که دارالقرار بود به دنیا که دارالافتقار است فرستاد. در حقیقت شکم سرچشمه شهوات و منشا دردها و آفات است و شهوت جنسی پیرو آن است، و به دنبال این دو، شهوت جمع‌آوری مال و مقام است که خود وسیله‌ی شهوت بیشتر در هردوست، و به دنبال آن، تنازع و درگیری در دسترسی به مال و مقام، و بعد ریا و خودنمایی و تفاخر و تکاثر و خودبرتربینی است، و این امور عاملی برای حسد و کینه و عداوت و دشمنی است، که دارنده‌ی آنها مرتکب انواع ظلم‌ها و منکرات و فحشا میشود...
+مرحوم فیض کاشانی در کتاب المحجه البیضاء.
+امام باقرعلیه السلام فرمود شکم که پر باشد انسان طغیان میکند و نزد خدا هیچ چیز منفورتر از شکم پر (از زیاده‌روی) نیست.
+امروز فکر کردم اینکه همه ما تو رمضان بسته بودن دست و پای شیطان رو احساس میکنیم، علتش شاید این باشه که اصلی‌ترین عامل وسواس شیطان که همان شهوات شکمه تعطیل میشه، قبلا هم خونده بودم که از اولین قدمهای خودسازی، مقابله با هوسها و امیال شکم‌پرستانه است و عملاً در ماه رمضان دیگه لذت اصلی دنیای حیوانی برای تمتع و لذت‌جویی، و راه اصلی نفوذ شیطان بالکل از بین میره... یعنی خدا قشنگ دست گذاشته رو نقطه‌ی حساس :)
+رمضانتون مبارک :)
+ادامه مطلب رو هم اگه دوست داشتین بخونین.
پس به پیامبر پاکیزه و پاکت اقتدا کن، که راه و رسم او الگویى است براى الگو طلبان، و مایه فخر و بزرگى است براى کسى که خواهان بزرگوارى باشد، و از دنیا چندان نخورد که دهان را پر کند، و به دنیا با گوشه چشم نگریست، دو پهلویش از تمام مردم فرو رفته تر، و شکمش از همه خالى تر بود، دنیا را به او نشان دادند اما نپذیرفت، و چون دانست خدا چیزى را دشمن مى دارد آن را دشمن داشت، و چیزى را که خدا خوار شمرده، آن را خوار انگاشت، و چیزى را که خدا کوچک شمرده کوچک و ناچیز مى دانست...و همانا پیامبر «که درود خدا بر او باد» بر روى زمین می‌نشست و غذا می‌خورد، و چون برده، ساده می‌نشست، پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم با دل از دنیا روى گرداند، و یادش را از جان خود ریشه کن کرد، و همواره دوست داشت تا جاذبههاى دنیا از دیدگانش پنهان ماند، و از آن لباس زیبایى تهیّه نکند و آن را قرارگاه دائمى خود نداند، و امید ماندن در دنیا نداشته باشد، پس یاد دنیا را از جان خویش بیرون کرد، و دل از دنیا بر کند، و چشم از دنیا پوشاند، و چنین است کسى که چیزى را دشمن دارد، خوش ندارد به آن بنگرد، یا نام آن نزد او بر زبان آورده شود. در زندگانى رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم براى تو نشانههایى است که تو را به زشتى ها و عیب هاى دنیا راهنمایى کند، زیرا پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم با نزدیکان خود گرسنه به سر مى برد، و با آن که مقام و منزلت بزرگى داشت، زینت هاى دنیا از دیده او دور ماند. پس تفکّر کننده اى باید با عقل خویش به درستى اندیشه کند که: آیا خدا محمد صلّى اللّه علیه و آله و سلّم را به داشتن این صفتها اکرام فرمود یا او را خوار کرد اگر بگوید: خوار کرد، دروغ گفته و بهتانى بزرگ زده است، و اگر بگوید: او را اکرام کرد، پس بداند، خدا کسى را خوار شمرد که دنیا را براى او گستراند و از نزدیکترین مردم به خودش دور نگهداشت. پس پیروى کننده باید از پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم پیروى کند، و به دنبال او راه رود، و قدم بر جاى قدم او بگذارد، او با شکمى گرسنه از دنیا رفت و با سلامت جسم و جان وارد آخرت شد، و کاخهاى مجلّل نساخت (سنگى بر سنگى نگذاشت) تا جهان را ترک گفت، و دعوت پروردگارش را پذیرفت. وه چه بزرگ است منّتى که خدا با بعثت پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم بر ما نهاده. به خدا سوگند آنقدر این پیراهن پشمین را وصله زدم که از پینه کننده آن شرمسارم. یکى به من گفت: "آن را دور نمیافکنى؟"
گفتم: از من دور شو، صبحگاهان رهروان شب ستایش می‌شوند.
+از خطبه ۱۶۰ نهج البلاغه.
**هِلِناز **
