ماجراهای من و خودم!

این منم با همه ترکیباتش...

ماجراهای من و خودم!

این منم با همه ترکیباتش...

ماجراهای من و خودم!

یک عدد لوسی‌می هستم در جستجوی مهربانی :)

مستر بهم میگه تو شبیه لوسی‌می هستی!
برای همین اسمم اینه :)

+پسرکی هشت ساله،
و گل پسری پنج ساله دارم.

طبقه بندی موضوعی
کلمات کلیدی
بایگانی
پربیننده ترین مطالب

و اِلذینَ هم عن اللَّغوِ مُعرِضونَ.

يكشنبه, ۲۲ ارديبهشت ۱۳۹۸، ۱۰:۴۲ ب.ظ

کار لغو در نظر دین آن عمل مباح و حلالی است که سرانجام آن منتهی به سود اخروی نشود. و اعراض غیر از ترک فعل است. اعراض وقتی است که محرک و انگیزه‌ای آدمی را به سوی اشتغال به فعل بخواند و آدمی از آن اعراض کند و به کار دیگر بپردازد و لازمه‌اش آن است که نفس آدمی خود را بزرگتر از آن بداند که به کار پست اشتغال ورزد. از اینجا معلوم میشود اعراض از لغو کنایه است از علو همت و کرامت نفس مومن.


+ترجمه تفسیر المیزان ذیل آیه ۳ سوره مومنون.

+از اون آیه‌هاست که سیلی می‌زنند...

+این رزق رو هم بشنوید و ازش مراقبت کنید.

موافقین ۹ مخالفین ۰ ۹۸/۰۲/۲۲
لوسی می

نظرات  (۲۱)

پس اشکالی نداره درسته؟ خوبه 
پاسخ:
چی اشکالی نداره؟
کار لغو؟
اشکال داره دیگه! آدم رو از جرگه مومنان خارج میکنه.
ولی حرام نیست.
ای بابا 
کاری که اخروی نباشه 
می تونیم همه چیز رو کلاه شرعی بذاریم براش 
مثلا میشه گفت موسیقی لغوه و اخروی نیست 
میشه هم گفت موسیقی آرامش میده و در آرامش به خدا میرسی 

چرا اینجوری یک بعدی آخه؟ همش دعا و قرآن و روزه و... 
نمی دونم من که مامانم جلو چشمم اومد راستش و اصلا حس خوبی ندارم 
پاسخ:
خود علامه هم میگه اعراض از لغو  به معنی ترک لغو نیست!
یه حدی داره دیگه. صفر و صدی که نیست.
بله میشه غذا رو برای هوسِ خوردنِ یه چیز خوشمزه بخوری، میشه هم برای قوت گرفتن و نگاه شاکرانه بخوری. هردوش خوردنه ولی اولی لغوه دومی مستحب :)

بله خب بعضی موسیقیها آدمو عرفانی هم میکنه حتی. اینطور گفته اند.
یعنی چی اعراض از لغو به معنی ترک لغو نیست؟ 
پاسخ:
یعنی اینجوری نیست که هیچ کار لغوی انجام ندن. مراتب دارن تو اعراض از لغو.
چه لینک خوبی بود 
مرسی 
منم دعا کن لوسی می 
پاسخ:
محتاجیم به دعا.
من دچار وسواس میشم یعنی هر کاری میکنم حس میکنم کار متعالی تری هست...نهایتا الان که دارم خیاطی میکنم با خودم دعوا دارم که انقد به این چیزا فکر نکن!!چون نتیجه اش از این  شاخه به اون شاخه پریدن شده!
پاسخ:
اینم میتونه یه آسیب باشه.
ولی بیشتر باید نیت رو اصلاح کرد وگرنه از کار لغو گریزی نیست.
۲۳ ارديبهشت ۹۸ ، ۰۷:۲۲ پلڪــــ شیشـہ اے
یاد یکی از دوستام افتادم.
توی جمع های دوستانه زبانش به چیزی جز دغدغه های متعالی نمی چرخید. اهل مطالعه بود و به خواندن فرمایشات امام خامنه ای مداومت داشت. برای همین از چیزهای دیگر صحبتی به میان نمی آورد. خدا حفظش کند

ممنونم بابت نشر خوبی ها. خدا خیرتون بده
بابت لینک هم خیلی ممنون.
پاسخ:
چه دوست خوب و دغدغه‌مندی. خدا حفظش کنه.
البته بیشتر باید نیت ها رو اصلاح کرد وگرنه از کار لغو گریزی نیست.
۲۳ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۰:۲۷ دچارِ فیش‌نگار
@معمار گرامی؛ سلام| راه نجات من و شما این است که تا میتوانیم درباره باورها و دینمان مطالعه کنیم و خودمان را هیچوقت (از تقویت ریشه ها) مستغنی ندانیم. وگرنه به قول شما دچار از این شاخه به آن شاخ پریدن خواهیم شد.
پاسخ:
@معمار گرامی.
"لغو" به معنی "بیهوده" ست؟

پاسخ:
بله دیگه.
البته بیهودگیش در مقیاس آخرت و زندگی اخروی معلوم میشه.
۲۳ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۱:۰۶ محسن خطیبی فر
سلام
در متن تفسیر، حرفی از نیت زده نشه. پس این‌که بخوایم عمل لغو رو ب نیت ربط بدیم، دست‌کم ب این متن تفسیری ارتباطی پیدا نمی‌کنه. برداشت من از متن تفسیری علامه اینه ک رستگاران، کسایی‌اند ک در هنگام رغبت ب انجام عمل لغو و بی‌حاصل در هر لحظه از زندگی؛ خودشون رو ب کار دیگه‌ای مشغول می‌کنن ک سود داشته باشه. ب بیان دیگه، این دسته از آدم‌ها هم مثل باقی آدما رغبت انجام کار بی‌خود و بی‌ثمر تو وجودشون هست؛ اما در لحظه‌هایی ک راغب می‌شن ب انجام عمل لغو، زود ب خودشون می‌آن و خودشون رو ب کار دی‌گه‌ای مشغول می‌کنن. با این تفسیر علامه، عمل لغو؛ دایره‌ی محدود و قابل تعریفی پیدا می‌کنه و نیاز نیست ما در هر لحظه از زندگی، ب بررسی نیت‌مون در انجام کارهای روزمره بپردازیم. پس باید تمرین هشیاری کنیم تا نسبت به کارکرد اعمال‌مون برداشت درستی پیدا کنیم و در مرحله‌ی بعد، هر وقت وسوسه شدیم ب انجام کار بی‌خود و بی‌ثمر؛ خودمون رو با ی عمل مثمر مشغول کنیم تا جزو مخاطبان آیه شریف بشیم ان‌شاالله.
پاسخ:
سلام. نیت، تو انجام کار روزانه هم مهمه. چرا میگین نیازی نیست که مدام نیت‌هامون رو رصد کنیم؟
این متن خلاصه شده و کامل‌ترش رو پایین میذارم. اون پاسخی که برای پاییز گذاشتم در مورد مثالِ غذاخوردن مثال علامه در ذیل همین تفسیر بود چون کار لغو همون کار مباحه که نه مستحبه و نه واجب. اما شما همونو میتونی جوری انجام بدی که بشه مستحب.
ولی در کل توضیحاتتون رو قبول دارم و با رصد نیت منافاتی نداره.
ان‌شالله.

+مانند خوردن و آشامیدن به انگیزه شهوت در غذا که لغو است، چون غرض از خوردن و نوشیدن گرفتن نیرو برای اطاعت و عبادت خداست. پس اگر فعل هیچ سودی برای آخرت نداشته باشد و سود دنیوی‌اش هم سرانجام منتهی به آخرت نشود چنین فعلی لغو است. و به نظری دقیق‌تر لغو عبارت است از غیر واجب و غیر مستحب. خدای عزوجل در وصف مومنون نفرموده به کلی لغو را ترک میکنند بلکه فرموده از آن اعراضمیکنند چون هر انسانی هرقدر هم که مومن باشد در معرض خطا و لغزش است و خدا هم لغزش‌های غیر کبائر را در صورتی که از کبائر اجتناب شود بخشیده است (المیزان)
۲۳ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۱:۵۰ آشنای بی نشان
به نظر من هم خیلی بدیهیه که به طور مطلق نمیشه از لغو و بیهودگی دوری کرد
پاسخ:
حالا نه اینقدرم بدیهی! شایدم بشه ها!
می‌فرماید الذینهم فی صلاتهم دائمون.
یعنی اونهایی که در دائم در نمازند.
فکرشو بکنین! :)
ولی خب قطعا مختص از ما بهترونه.
۲۳ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۲:۰۰ آشنای بی نشان
من در مورد خودمون صحبت میکنم نه از ما بهترون:)
اوتا ژن خوب هستند:)
پاسخ:
:)
آره خب فکر کنم در مورد ما نشه. شاید برای همین هم نگفته ترک و گفته اعراض.
۲۳ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۲:۴۵ محسن خطیبی فر
نمی‌گم نیت مهم نیست. حرف‌م اینه ک: ب نظر من، حرف و تفسیر علامه پیرامون کارکرد اعمال متمرکز است و اشاره‌ای ب اهمیت نیت ندارد. در متنی هم ک اضافه کردی، واژه‌ی نیت دیده نمی‌شه.
پاسخ:
چرا دیگه. انگیزه همون نیته. اینکه آدم کاری رو به چه انگیزه‌ای انجام میده یعنی چه نیتی داره.
الان غذا خوردن که در مثال خود علامه است چه کارکردی داره؟
تقویت قوای جسمی. درسته؟
خب بدون توجه به انگیزه و نیت ما از غذا خوردن، آیا این کار لغو هست یا نیست؟ از نظر شما نیست چون کارکردش تقویت جسمه.
اما علامه میگه عملِ خوردن با انگیزه‌ی شهوت(پرداختن به لذت غذا خوردن)، عملِ خوردن رو به یک کار لغو تبدیل میکنه چون بهره‌ی آخرتی نداره، در حالی که در کارکردش تغییری ایجاد نشده و بازم همون تقویت قوا رو داشته.
۲۳ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۴:۱۰ آشنای بی نشان
به نظرم هدف رابطه عکس داره با لغو
پاسخ:
یعنی هدف داشته باشیم کار لغو نیست، نداشته باشیم لغوه؟
۲۳ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۴:۱۸ محسن خطیبی فر
شکم‌بارگی یا ب تعبیر علامه خوردن غذا به انگیزه‌ی شهوت خوردن، کارکرد تخریبی برای جسم به دنبال دارد.
پاسخ:
شهوتِ خوردن لزوماً به معنای زیاده‌روی در خوردن نیست. خوردن به انگیزه شهوت میتونه خوردنِ فقط یک قاچ از هندوانه‌ی قرمز باشه فقط به خاطر هوس و شهوتی که از دیدنش بر ما عارض شد. هندوانه خیلی هم مفیده برای جسم. ولی این نوع از خوردن از نظر علامه کار لغویه "چون نتیجه اخروی نداره". حلال هم هست، مباح هم هست.
کلا علامه برای تبیین کار لغو رو بهره اخروی عمل مانور میدن نه رو کارکرد عمل.
و اعمال فقط به واسطه نیتهاشون بهره اخروی پیدا میکنند. انما الاعمال بالنیات.
۲۳ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۴:۵۴ آشنای بی نشان
یعنی به اندازه ای که هدف داشته باشیم از کارهای لغو دور میشیم
پاسخ:
آها. درسته ولی خب هدف باید الهی هم باشه دیگه.  که بهره اخروی ایجاد کنه.
لغو کلا فقط این چیزای مباح با این مشخصات نیس.بهترینش این چیزاس(بهترین از این جهت که عقوبتشون نمیکنن!) ینی اینا رو شروعش میدونیم و تا معاصی هم تعریفش کردن.



پاسخ:
در تفسیر علامه، کار لغو کار مباحیه که نه مستحبه و نه واجب.
معاصی دیگه مباح نیستند، حرامند.
ولی از تفسیر سایرین بی‌اطلاعم و فقط تفسیر علامه رو اینجا آوردم.
۲۳ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۵:۳۴ محسن خطیبی فر
این تعبیر رو ک می‌گی قبول ندارم. این بخش از حرف علامه رو ببین:
"غرض از خوردن و نوشیدن، گرفتن نیرو برای اطاعت و عبادت خداست."
خب گرفتن نیرو از غذا خوردن، همون کارکرد غذاخوردنه دیگه.
ب نظرم می‌رسه ک تو در مواجهه با آیه شریف و تفسیر علامه، این پیش‌فرض ک مخاطب متن قرآنی و تفسیری تنها محدود ب مسلمین می‌شه رو؛ نادیده می‌گیری.
با درنظرگرفتن پیش‌فرض بالا، این رو از قبل می‌پذیریم ک بخشی از انرژی و قوای جسمی و روحی ما در طول روز، صرف عبادت و طاعت می‌شه و در نتیجه سهمی از قوه‌ی حاصل از غذا خوردن؛ خود ب خود خرج عبادت‌کردن می‌شه :)
پاسخ:
چی رو قبول ندارین؟ که شهوت خوردن لزوما زیاده روی نیست؟ یا اینکه انما الاعمال بالنیات؟ یا اینکه نیت باعث بهره اخروی میشه؟

میفرماید: مانند خوردن و آشامیدن به انگیزه شهوت در غذا که لغو است، چون غرض از خوردن و نوشیدن گرفتن نیرو برای اطاعت و عبادت خداست.

داره میگه خوردن به انگیزه شهوت کار لغو است. چون غرض اصلی خوردن این بوده که برای طاعت خدا نیرو بگیریم و نیت خوردن باید این باشه. :/ و در این صورته که خوردن کار لغوی نخواهد بود.
شما دارین حرف منو میگین. :)
کلا نظر علامه اینه که هرکاری اگر بهره اخروی ایجاد نکنه مصداق لغوه.حتی اگر کارکرد دنیوی داشته باشه.

در هر حال برداشت شما هم محترمه.
۲۳ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۵:۵۶ محسن خطیبی فر
1- انما الاعمال بالنیات، ارجاع خارج از متنه و نمی‌تونی اینجا استفاده‌اش کنی. چون هنوز ب این نقطه نرسیدیم ک تفسیر و آیه شریف داره درباره‌ی نیت حرف می‌زنه یا کارکرد.
2- پیش‌فرضی رو ک گفتم، درنظر بگیر: -مخاطب آیه شریف و تفسیر علامه، هر دو مختص مسلمانان است و می‌دانیم مسلم کسی است ک پس از ادای شهادتین، خدا را عبادت می‌کند در پنج نوبت.
3- خوردن ب انگیزه‌ی شهوت از دید من، یعنی شکم‌بارگی. والا اگه کسی از رو هوس ی قاچ هندونه بخوره، نمی‌شه این عنوان رو به‌ش اطلاق کرد. چون حداقل کارکرد اقدام‌ش، اینه ک دل و جیگرش حال می‌آد و روحیه می‌گیره. خب آدم مسلمان با روحیه، عبادت به‌تری با معبود خودش خواهد داشت قطعاً :)
پاسخ:
۱. علامه "انگیزه" رو معیار کردن و من انگیزه رو به نیت ترجمه میکنم.
۲. خب ربطی به بحث نداره. چون مسلمان زنا نمیکند!  حال آنکه آیه بعدی این رو به ویژگی مومن اطلاق کرده. پس استدلال به جایی نیست.
۳. چرا دقیقا میشه. این دقیقا مثالی از زندگی امام بود که برای اینکه نفس را تربیت کند و از هوسی هندوانه نخورد رویش نمک پاشید که شهوت شکم رو دامن نزند.

حالا در هر حال هرکس یه برداشتی داره دیگه. مطلق که نیست. :)
۲۳ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۶:۰۷ محسن خطیبی فر
1- خودت داری می‌گی «من» انگیزه رو ب نیت ترجمه کردم. خب. توافقی هم حاصل نشد درباره شاخص مطرح‌شده. پس در این حالت، ارجاع خارج از متن، حریف‌طلبیدن است و در بحث کار مذمومی است.
2- نفهمیدم اصلاً منظورت رو.
3- کدوم امام؟ بعدش، ی سوال: -حدیث سراغ داری با این مضمون ک معصوم علیه‌السلام، از رو هوس خوردن چیزی رو مذموم دونسته باشه؟ من ک ندارم. ولی تا دل‌ت بخواد، حدیث درباره‌ی شکم‌بارگی هست. مثل این ک پیامبر می‌فرماد:

پاسخ:
حالا شما نمی‌پذیرید دیگه من عرضی ندارم.
۲. خیلی مهم نبود.
۳. امام خمینی.
فضول الطعام با شهوت طعام یکیه؟ فضول دقیقا یعنی زیاده روی.
احادیث بسیاری منع کردن که بدون گرسنگی غذا نخوریم. این یعنی اینکه از روی هوسِ لذت غذا نخورید.
و این حدیث از پیامبر: از مصادیق اسراف این است که هرچه دوست داری بخوری.

من ادامه بحث رو بی فایده و واااقعا مصداق کار لغو می‌بینم. نظر شما چیه؟
به نظرم هر طور صلاح میدونید تفسیر کنید :)
هیچ چیزی مطلق نیست دیگه. :)
عرض شد که لغو روهم مباح با مشخصاتی که در پست شماس تعریف کردن،هم در اخبار و روایات مصادیق حرام براش داریم هم در فهم مفسرین مکروهات درش پیدا میکنیم.
ادامه ی سخن صاحب المیزان(ره)رو ببینیم اتفاقا ایشون(ره)لغو رو از سیئات میدونن و آیه ی"إن تجتنبوا کبائر..."رو میارن.
اگر نظر ایشون(ره)رو انحصار لغو در امور مباح بدونیم،باید بگیم این نظر درستی نیس.
پاسخ:
عرض کردم که از تفسیر سایر بزرگواران مطلع نیستم و صرف نظر علامه رو مطرح کردم.
و اگر هم صحبت شما درست باشه علامه حد ایده‌آل لغو رو معنی کردن. چون سیئات که گناه است و معلوم هست که باید ازشون اعراض کرد و وقتی مباحات حلال رو جزو معنای لغو میارن یعنی نگاهی وسیعتر به آیه و این لغت داشتن و نظر ایشون جامعیت بیشتری داره و سیئات رو قبلا در نظر گرفته.
در هر حال معنا و لزوم اعراض از گناه و سیئات مشخص هست لزومی به بحث نیست.

۲۴ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۲:۲۱ شنگول العلما
یکی از موارد لغوکاری چرخیدن بی هدف و  الکی توی اینترنته^_^ 
پاسخ:
دَ
قی
قاً
:)