روزهای محرم،
سر دیگهای نذری،
تو هیئت ها،
تو مراسم های روضه
و هرچیزی که به نام اباعبدالله باشه،
مودت و محبت خاصی بین همه ی اهالیِ اون جمع دیده میشه،
انگار خواهرشوهر و جاری و مادرشوهر،
جای خودشون رو به محبینِ آل الله میدن،
کسی دیگری رو آزرده نمیکنه،
و اصلا کسی به آزردگیهاش از دیگران فکر نمیکنه،
کاش تمام روزهای سال
بتونیم با این منش به هم نگاه کنیم،
بتونیم با دعاهای خیرمون در حق هم،
روزهامون رو بگذرونیم،
و همدیگه رو محب اهل بیت ببینیم،
به این نگاه که عشق اباعبدالله در رگ ما میجوشد..
اینطوری روزگارمون بهتر میگذره.
خیلی بهتر.
