با شخصی صحبت میکردم
میگفت اگر می بینی یکی تو بزرگسالی نمیتونه منطقی فکر کنه
به این خاطره که تو بچگیهاش بازی های تخیلی نکرده.
اگر می بینی که تو بزرگسالی هنوز به بازی های بچگانه علاقه منده
به این خاطره که بچگی نکرده
اگر می بینی که فیلم های بزن بزن و جنگی بعضی آقایون رو اینطور مسحور میکنه
به این خاطره که تو بچگی این کارها رو نکردن!
بزرگی که جای بازی کردن نیست!
جای زندگی کردن و آینده ساختنه.
+درست میگه! من هیچ بازی ای تو دلم نمونده که انجامش بدم!
چون تو بچگیم تا دلت بخواد بچگی کردم!
جز یک چیز!
بازی های ساختنی و خراب کردنی که عاشقشم!
بهش گفتم!
میگه حتما تو بچگیهات به این کار علاقه مند بودی و بهت میدون ندادن.
به باز کردن وسایل و خراب کردن و ساختنشون.
میگم آرههههه! من یه عالمه سابقه ی خراب کردن وسایل خونه تو کارنامه م هست!
که همه ش به دلخوری ختم میشد! :|
+اینطور که به نظر میرسه که من و خواهرم بچگی های خوبی داشتیم!
به فکر هم بازی برای بچه هاتون باشین و برای بچگی کردن بهشون میدون بدین!
