4394.
دوشنبه, ۲۰ فروردين ۱۳۹۷، ۰۵:۰۲ ب.ظ
و غیبت چیز خوبی است!
:|
+تا این ماجرا رو برای مامانم نگفتم،
و مامانم از این حجم ناجوانمردی یک نفر آدم شگفت زده نشد و نگفت خب جوابشو میدادی!
و من عاجزانه نگفتم آخه انسانیتم دست و پامو بسته بووووووود!
و مامانم منو بغل نکرد و نگفت که به تو و انسان بودنت افتخار میکنم،
دلم آروم نگرفت!
یه همچین آدم کم ظرفیتی هستم من!
واقعا هیچ جوره نمیتونستم بی خیال فکر کردن به این ماجرا بشم.
دیروز برای اولین بار در عمرم، داشتم طرف رو به خدا می سپردم!
میگفتم خدایا انتقامم رو بگیر من که از پسش بر نمیام!
دلم رنجووور بود :((
اما امروز آروم شدم! می بخشمش به راحتی!
نمیخوام بهانه و علت بتراشم برای جواز غیبت!
اما خدایی تو این شرایط چه کار باید کرد؟
شما چه کار می کنین؟ چی آرومتون میکنه؟ :((
+غیبت نکنیم :((
