مثل هرسال شب چهارشنبه سوری خونه مادربزرگم بودیم.
داشتیم برمیگشتیم
که دیدیم یه جایی ملت تجمع کردن
با ماشین آتشنشانی و آمبولانس و پلیس ویژه!
رفتیم ببینیم چه خبره،
گفتند بچه دو ساله ای افتاده تو جوی آب و بعد وارد کانال زیرزمینی شده!
مدتها بود دنبالش میگشتند،
پسرک بسیار نگران شده بود و نمیشد بمونم که از آخر ماجرا مطلع بشم،
اما دلم خیلی نگرانشه..
براش دعا کنید که پیدا بشه،
و سالم هم پیدا بشه...
+ودر هر صورت خدا دل مادرشو محکم کنه.
چند ساعت بعد بچه رو پیدا کردن :((
خدا به دل مادرش صبر بده :(
این روزها همه ش از افکار پارسالم در روزهای خونه تکونی یاد میکنم،
و مدام میگم خدایا شکر!
یه گوشه از پذیراییمون رو به کنجِ دنجِ مطالعه تبدیل کردم.
و بی نهااااایت راضی ام!
+همونطور که قبلا گفته بودم اصلا اعتقادی به بوفه و ویترین ندارم
برای همین کتابخونه مون رو تو گوشه ی قناسِ پذیرایی گذاشته بودیم(البته تو اتاقها هم جا نمیشد)
حالا همون گوشه رو با یه صندلی(که خیلی دوست دارم صندلی راک به جاش بذارم)
و یه قالیچه و چند تا گلدون و یه آباژور به کنج دنجِ مطالعه تبدیل کردم.
احساس میکنم خونه مون سه خوابه شده و پذیرایی مون ده متر بزرگتر! :)))
+امروز نیمی از کف خونه رو تمیز کردم و این کنج دنج رو ساختم.
#قدم_به_قدم_با_خانه_تکانی_لوسی_می! :دی
از تمیزکردن دیوارهای اتاق بچه ها فارغ شدم.
همه ی دیوارها پر از نقاشی(شما بخونین خط خطی!) بود!
#قدم_به_قدم_با_خانه_تکانی_لوسی_می! :دی
امروز رسماً خونه تکونی عید رو شروع کردم.
از آشپزخونه!
:)
#قدم_به_قدم_با_خانه_تکانی_لوسی_می! :دی
پریشب یک فیلم انگلیسی زبانِ چهل دقیقه ای بدون زیرنویس تماشا کردم،
و نود درصد دیالوگهاشو فهمیدم.
:)
+به خودم تبریک میگم :)
البته فیلمش کلا سخت نبود!
اما نکته ش اینه که من اوایل حتی ام و ایز و آرها رو تو کلماتشون متوجه نمیشدم!
بدون زیرنویس انگلیسی اصلا نمیفهمیدم چی میگه! :|
دیشب حسابی خودمو خجالت دادم!
خیلی شیک و مجلسی،
تنهایی، ساعت هفت شب، با خودروی شخصی،
رفتم به یکی از فروشگاه های کالای حجاب،
و عالی ترین (شما بخونید گرون ترین!)
چادر ممکن رو برای خودم خریدم!
:دی
+میخواستم برای تنوع چادر ایرانی یا دانشجویی بخرم،
اما هرچه نگاه کردم هیچ کدوم در حجاب و پوشش مثل جلابیب نیست!
دوباره جلابیب خریدم :)
دیروز رفتم دانشگاه و استاد رو رسماً غافلگیر کردم!
اما به چیزی که میخواستم رسیدم!
تجربه ثابت کرده هیییییچوقت نباید منتظر استاد جماعت موند!
این مدت اتفاقات زیادی افتاده
گفتنی و نگفتنی!
امروز رفتم استاد رو غافلگیر کردم!
تا منتظر استاد جماعت بمونی هیچی عوض نمیشه!
با حالی عمیقا زار و نزار رفتم دانشگاه
و هیجان انگیز ترین اتفاقی که میشد بیفته افتاد:
استاد بالکل قرارش با من رو فراموش کرده بود!
+ در هر اتفاقی جای شکری باقی است. :)
امروز میرم دانشگاه.
:)
+یونی رفتن را دوست دارم! :)
من و جدایی از این آستان؟
خدا نکند!
