بانوی کوچک های بزرگ
وقتی تو پی نوشتهاش مینوشت:
"سبکبار به استقبال بهار برویم"،
لابد فکرشم نمیکرد این موضوع دغدغه ی این روزهای زندگی من خواهد شد!
اونقدر که
تقریبا تمام کانالهای تلگرامم رو حذف،
و اینستاگرام رو نیمه تعطیل کردم،
تا سبکبار و "بدون پایان نامه"،
به استقبال بهار برم!
+ممنونم بانوی کوچکهای بزرگ!
وقتی فلانی دست رد به سینه م زد،
و حاضر نشد لپ تاپشو بهم بده،
دراقدامی انتحاری رفتم و اسپیس لپ تاپ رو درست کردم!
هرچند وقتی برگشتم دوباره خراب شد
و الان خودم درستش کردم!
+باورم نمیشه تو همین مدت سبک تایپم یادم رفته بود!
کم کم دارم دوباره عادت میکنم!
دیشب همین جناب دوست
باهام تماس گرفت
و باعث شد من بعد از دو سال با استادم هم کلام بشم!
+باورم نمیشه که اینقدر دلم برای استاد تنگ شده بود!
+دعا کنید برامون خیر پیش بیاد.
خدا آقای رفسنجانی رو رحمت کنه.
امیدوارم ما به ایشون بدهکار نباشیم
و جزو خناسانی که رهبر گفتند قرار نگیریم.
+صدای منو از خونه ی مادرمستر میشنوید!
من درگیر حسهای عجیبم!
خیلی عجیب.
و هنوز نتونستم باهاشون کنار بیام.
بیش از همه
از این میترسم
که روزی حسرت لحظاتی رو بخورم
که پر از این حس ها بود...
+با من صنما دل یک دله کن!
قرار بود مامان بیان اینجا
که من برم دکتر.
نه خبری گرفتن ازم!
و نه خبری دادن بهم!
منم راستش نمیدونم چه کار کنم!
دکتر رو بیخیال شم،
یا به مامان زنگ بزنم!
:|
+جز در مواقع ضروری از کسی درخواستی نمیکنم.
احساس میکنم این مورد، از ضروریات نیست! هوم؟!
+بنا بر درخواست پسرک تماس گرفتیم.
مامان هم اومد، اما من دیگه دکتر نرفتم.
ای بابا!
آدم جرئت نمیکنه از شغل بقیه بپرسه!
+ از آقای همکلاسی پرسیدم شغل همسرش چیه،
گفت یه فروشگاه نتی زده!
با کلی ذوق گفتم آدرس بدید شاید مشتری شدیم!
حالا می بینم فروشگاهِ فلان است!
:|
بعد از دور زمانی دوستی بهم پیام داد،
و من دوباره احساس کردم برای زندگیم میتونم مفید باشم!
+کورسوی امید!
مثلا کسی هم باشه
که وقتی می بینه تو قطار جایی برای اقامه ی نماز نیست،
و قطار هم برای نماز توقف نخواهد کرد،
از پنجره ی قطارِ در حال حرکت،
خودشو پرت کنه بیرون،
که بتونه نمازشو بخونه!
+سکوت میکنم!
+از خاطرات رهبر انقلاب.
تصمیم گرفتم هیچ کاری به مستر و روابطش با پدرش نداشته باشم!
کلا در قبال پدرش "به من چه" باشم!
+قدری میترسم از صمیمیت هایی که باز داره ایجاد میشه!
از همه تون بدم میاد!
+این قطعی ترین حسیه که در همین لحظه
(تاکید میکنم در همین لحظه)
نسبت بهشون دارم!
عجب روزی بود امروز،
خسته شدم،
دلم میخواد سر به بیابون بذارم،
هیچکس نباشه،
که منم هیچوقت مخاطب غیبتی قرار نگیرم،
أه..
لعنت به این دنیا..
+خب معلومه چرا اسم من برای کربلا در نمیاد..
وقتی تو مهمونی ها
حرکات و رفتارهای دور از شأن بعضیها رو می بینم
کل مهمونی به کامم تلخ میشه!
آخه یکی نیست بگه به تو چه!
نظام جمهوری اسلامی دیروز ارزش این را داشته که هشت هزار نفر در راهش شهید بشوند
و امروز هم ارزش این را دارد که هزارها نفر دیگر هم برایش کشته شوند.
+سردار سلیمانی-حفظه الله
