تربیت ولایی یک حداقل دارد و یک حداکثر.
حداقل تربیت ولایی، تربیت با محبت اباعبدالله الحسین(ع) است
و حداکثر ولایی بودن به این است که شما در ولایت ولی‌الله‌الأعظم کاملاً ذوب شده باشید.
و اینجاست که مراتب ولایتمداری خود را نشان می‌دهد.
مثلاً بین ابوذر و سلمان و مقداد، تفاوت‌های فاحش در میزان ولایتمداری دیده می‌شود.
+حاج آقای پناهیان.
نگرانم که مبادا غیبت های مستر
روی روان پسرک اثر منفی داشته باشه.
+که میدونم داره!
همین که بعد از 14 ساعت بازی مداوم
با دو تا مخالفت من اینطوری بی دلیل میزنه زیر گریه
و جیغ و داد راه میندازه
یعنی جای خالی باباش خیلی آزارش میده..
تو میخوای بری
و من
همینطور که لباسهاتو تنت میکنم
اشک می ریزم!!
و به این فکر میکنم
که یه روزی
تصور گریه های امروزم
برام خنده دار خواهد بود..
اما نمیدونم چرا
هرکار میکنم
الان
خنده م نمیگیره...
+و الله خیر حافظاً.
حرص هم بد چیزیه ها!!
هرجا تو تلگرام می بینم که یه کانالی چیزی
در مورد همسرداری و فرزندپروری هست
فرتی عضوش می شم!
از حرص اینکه مبادا چیزی از دست بره!!
کلی گروه عضوم اصلا وقت نمیشه اینها رو خوند!
:|
+مشکل اینه که هیچکدومشون جامع نیستند که بگم همون یکی کافیه! :(
+هیچکدوم رو هم دلم نمیاد حذف کنم! :(
پسرک غذای ظهرم رو دوست نداشت
نون خالی برداشت خورد،
و بعد رفت خوابید!
:(
+فکر نمیکردم دوست نداشته باشه، چون دفعه ی قبلی میخورد!
+وای که چقدر صحنه ی دیدن نون خوردنش دل منو ریش کرد :((
+نمیدونستم کار درستیه که بهش پیشنهاد بدم یک غذای صبحانه مانند بخوره یا نه!
ترسیدم این پیشنهاد رو بدم از فردا هی ناهار و شام بگه کره مربا بیار! آخه عاشق کره مرباست..
دقیقا دو ساعت و نیمه که سنجد رو پای منه!
تا میذارمش بیدار میشه گریه میکنه.
کمرم داره زُق زُق (؟) میکنه
ناهار هم هیچی هنوز درست نکردم.
+فقط خدا رو شکر که پسرک خوابه!
وقتی به زور و با کلی التماس
پسرک رو راهی میکنم با مادربزرگش بره بیرون
تا من بتونم سنجد رو ببرم مرکز بهداشت!
+پسرک طفلکی من، با دلِ پر رفت! :((
+ولی واقعا نمیتونستم دوتاشونو با هم ببرم!
قدیمیا چه کار میکردن؟! :(
