ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
آخه هرچی صبوری میکنم
میگم یه روز درست میشه
نمیشه که نمیشه!

پاسخ:
حق با شماست.
مشکل اینه که این دستگاههای ما دو طرفه کار میکنن! یه کاری می کنی بازخورد میگیری دوباره باید تصمیم بگیری چه بکنی!
خب طبیعیه که اگر بازخوردها مدام نامطلوب باشه، اقدام اولیه ی درست کم کم ممکنه به اقدام اشتباه تبدیل بشه تا بلکه یه بازخورد بهتری گیر آدم بیاد!

پاسخ:
:))
بله درسته، در این صورت جهت سنجش در چنین فرایندهایی چنانچه همواره ورودی مطلوب وارد کرده باشید شاید بهتر باشه با وارد کردن ورودی نامطلوب شرایط فرایند رو در هوشمندی و خبرگی سنجید و متوجه شد که آیا خروجی فرایند وابسته به ورودی آن است یا اینکه کلا مستقل از ورودی عمل میکند!

پاسخ:
نه من مثل شما مهندس نیستم! :)
ولی این کنترلی که در سیستم های غیرخطی وجود داره ربطی به صحبت من نداشت ها! من سیستم های خاص که گاها مستقل از ورودی هستند اونها رو عرض کردم! سیستمی که ورودی رو دریافت میکنه و با هر پردازشی که انجام بده، خروجیش مستقل از ورودی است! بعضی سیستمهای خبره اینطور هستند.حالا نه اینکه کاملا مستقل از ورودی باشند ولی گاهی طوری برنامه ریزی میشن که برای ورودی های کاملا متفاوتِ خاص، که البته عمداً توسط طراح تعیین شده، خروجی های یکسان ارائه بدن. در این صورت کسی که برای بررسی سیستم و خروجی، وارد ماجرا میشه جز با علم به آنچه که طراح، از قبل طراحی کرده نمیتونه شرایط ارائه ی هر بازخورد و مرحله ی پردازش سیستم رو درک کنه!
خیلی فلسفی مهندسی شد! :))
نه گفتم که من مثل شما مهندس نیستم! شما برقی ها ما رو مهندس محسوب نمیکنید! :)

پاسخ:
شما لطف دارین :)
نه من گفتم برای "بعضی" ورودی ها نتیجه ی مشابه میده. سیستم های خیلی پیچیده هم گاهی همینطورند مثل انسان :)
ولی از اونجایی که شما رشته تون خیلی زیادی منطقیه این سیستم ها رو اصلا بررسی نکردین. من رشته ی کارشناسی و ارشدم دو طیف مجزا از بررسی سیستمهان! سیستم های منطقی و سیستم های اجتماعی برای همین تلفیقشون چیز شله قلمکاری درمیاد!
بله.. میدونید من دلم نمیخواد همه چیز رو گردن خدا بندازم! دلم میخواد سیاست برخورد با مشکل رو داشته باشم. مشکل من اینه که نمیتونم به طور قطعی بفهمم رضایت خدا در چه نوع برخوردی است! مثلا امام علی می فرماید در مقابل شخص متکبر، متکبر باش و غرور و عزتت رو خدشه دار نکن! اما از طرف دیگه به تواضع خیلی توصیه شده! خب دلیلش هم معلومه دین ما دین میانه روی است اما متاسفانه من سطح این میانه روی واعتدال رو هنوز درک نکردم! نمیدونم با چه اقدامی از جانب من این میانه روی خدشه دار میشه! نمیدونم تا چه حد باید تواضع در پیش بگیرم که بعد بتونم بگم من تا آخرش رفتم و جواب نداد! به قول دکتر حبشی به کسی میگی یک پیچ بخر بیار، تا سر کوچه میره میگه پیچ ندارن، اصلا پیچ چیز خوبی نیست یه چیز دیگه استفاده کنین! یکی هم هست کل منطقه رو لااقل میگرده! من نمیدونم چقدر باید بر یک رفتار پافشاری کنم تا نتیجه بده و چه موقع دست از پافشاری بردارم که اسم پافشاری هام "حماقت" نباشه! مثلا دیگه نرم کل جهان رو دنبال پیچ بگردم!!
متوجه منظورم شدید؟ اگر بفهمم خدا منتظره من چه برخوردی نشون بدم خیلی راحت تر میتونم اون برخورد رو نشون بدم تا وقتی که نمیدونم حدود رفتار الهی چیه!!
البته ضعف از خودمه که هنوز وعده ی خداوند در مورد اعطای قدرت تمییز حق و باطل در من صادق نشده!
ببخشید اینقدر حرف نوشتم!

پاسخ:
بله خب خطوط قرمز که کاملا مشخصه! ولی خط میانه روی مشخص نیست..
حالا که مجرد هستید بهتون بگم که در مقام یک مرد مبادا با این دیدگاهِ لزوم چشم گفتن محض به پدر و مادر و لزوم چشم گفتن محض زن به مرد وارد زندگی مشترک بشوید که هیچ چیز رو درست نمیکنه که هیچ، همه چیز رو هم خراب میکنه!!
این دیدگاه رو باید همسر شما نسبت به روابط شما و پدر و مادر شما و روابط خودش با شما داشته باشه نه شما :)
تا وقتی آدم مجرده مناسبات زندگی و روابط با بقیه اصلا پیچیده نیست چون پدر و مادر کسانی هستند که عمری باهاشون زندگی کردیم و از بدو تولد با خصلت هاشون خو گرفتیم و اصلا اونها ما رو طوری تربیت کرده ن که بتونیم با هم کنار بیایم! اما وقتی وارد روابط با اشخاص جدید میشیم متوجه میشیم چقدر عیب و ضعف در ما و البته پدرها و مادرهامون هست و چقدر تشخیص و تمییز خوب و بد از هم سخته.
من به هیچ وجه این حکم ها رو مسخره نمیدونم ولی به نظرم خاص هستند. مثل همان که حضرت زهرا می فرماید برای زن هیچ چیز بهتر از این نیست که نه مردی او را ببیند و نه او مردی را! این حکم ها و احادیث مثل همین حدیث حضرت زهراست با جزئیات و شرایط خاص خودش!
اشکالی هم به نحوه ی نوشتن نظرات نیست. اینجا همه قرار است خودشان باشند.. خودِ خودِ خودشان بدون سانسور! :)