ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
:))
هعی خواهر جان! تا نی نی بزرگ شه من پیر شده م رفته! :((
اتفاقا چون دو روزه به نظرم باید سخت گرفت! خب اگه دو روز باشه و سخت نگیریم که کلا هیچی از همین دو روز هم نمی فهمیم که! :((

پاسخ:
:))
مرسی از روحیه دهی :)
آره خداییش دارم کم کم کم میارم. از تولد سنجد سه ماه گذشته به جرئت میتونم بگم مستر سرجمع یه ماه هم پیش ما نبوده :(
اصلا تا یه ماه پیش که سنجد باباشو نمیشناخت کلا! :|

مرسی عزیزم..

پاسخ:
:))
خییییییییییییییییییلی بدجنسانه بود! اصلا کم آوردم! :))
آره بچه ها که کوچیک باشن یک اعصاب فولادین هم میخواد! علاوه بر یک دلِ گنده برای تنگ نشدن!

پاسخ:
پس تو هم مثل منی که :((
چرا؟

پاسخ:
عزیزممم حق با شماست. اصلا فکر نکنین که منظورم ناشکری بود..
ولی درسته، آدم باید مواظب حرف زدنش باشه. ممنونم ازتون.
ان شالله از بهترین خلق خدا قسمت شما بشه.
شما که سنی ندارین هنوز! یه جوری نوشتین که آدم فکر میکنه خیلی گذشته.
من و امثال من عجول بودیم وگرنه دوستان و همسن های من نود و نه درصدشون مجردن :)

پاسخ:
عجب! پس شما مردها کلاً اولویتتون کاره!
خب به نظرم اگر کمی صبر کنید که بچه بزرگتر بشه خیلی بهتره. یک ماه دیگه یا دو ماه دیگه، برنامه رو طوری بچینید که نه شما اذیت بشین نه همسرتون چون واقعا وقتی مرد خونه، خونه باشه برای اکثر خانم ها قابل تحمل نیست که آقای خونه بدون توجه به اونها و مشغله هایی که دارن کلاً سرشون تو کار خودشون باشه!
البته برای همه همینطوره اونم وقتی که بچه ها اذیت می کنند و شما که فرزند اولتون هم هست و هنوز خانمتون بچه داری و کنار اومدن با بچه براش جا نیفتاده!
ان شالله که به مروز زمان همگی به وضع موجود عادت می کنید و شما هم به کار و درستون می رسین :)