ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
واقعا همینطوره..
یادمه یه پستی داشتم که یا آدم کربلا نباید بره
یا اگر رفت دیگه نباید برگرده!
معمولا هم همه بخشی از وجودشون رو جا میذارن.
ان شالله قسمت همه بشه.

پاسخ:
:))
چرا بکاهی؟ شما از عراق برو بارسلون :دی

پاسخ:
ممنونم عزیزم ان شالله.
برای شما هم همینطور

پاسخ:
نه بابا! فکر کنم سه چهار تا کوچه باشه حداقل! :دی

پاسخ:
ان شالله.

پاسخ:
چرا! به نظر من که منافاتی ندارن. من نظر خودمو گفتم..
مثل اینه که بگیم در زمان حضور ائمه هیچکس نباید تفریح می رفت بهتر بود مدام برن نزد امام بنشینند! خب این هم واقعا طبیعی نیست..اما اینکه کسی در نزد ائمه نباشه و سالی به دوازده ماه امکان سفر به دیار ائمه براش باشه اونم بی خیال بشه و بره تفریح خب این هم برای کسی که ادعای حب و عشق میکنه طبیعی نیست! (البته اینها همه ش به مراتب معرفتی اشخاص بستگی داره، مثلا شاید واقعا زمان ائمه هم کسانی بودند که از همه ی اوقاتشون فقط برای کسب فیض از ائمه استفاده می کردند! شاید!)
ولی یکی مثل من که از درآمد فوق العاده لارجی برخوردار نیست و هر از چندی ممکنه پولی برای سفر خارجی بتونه پس انداز کنه، خب ترجیحم اینه که اون پول رو خرج رفتن به کربلا بکنم و لذت دنیا و آخرت رو ببرم اون هم به خاطر علاقه م؛ نه به اجبار و اکراه و ترس از اینکه مبادا اگر به جای کربلا بریم آلمان خیلی زشت باشه!! نه به این علت نیست، دلم الان با این شرایطی که دارم و اینکه گزینه ی انتخابیم فقط یک جا میتونه باشه، خب فقط کربلا رو می پسندم.. وگرنه اگر درآمدم اونقدر باشه که به سفر خارجی علاوه بر کربلا هم برسه خب میرم دیگه! تو بخش پلاس همینو گفتم! که کاش یه روزی انقدر لارج باشیم که کربلا رو که رفتیم بعدش بریم یه سفر سیاحتی!
اینکه گفتم گزینه ی اولم کربلاست به این خاطره که امکان این مدل سفرها دیر به دیر برام ایجاد میشه..
خدا ان شالله روزی مادی همه مون رو پول فراوووووووووووووون و حلااااااااااااااااااااال قرار بده. :)

پاسخ:
:))