ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
آره خب تو این شرایط بهتر هم هست که نرین.
ان شالله که همیشه سالم باشین. حالا وقت هست سر فرصت ان شالله.

پاسخ:
:)) آره قبلا هم به این نتیجه رسیده بودم! اما فقط در مورد بچه داری!
خدایی چیزهایی که با بودن در اینجا از دست دادم بیش از چیزهاییه که به دست آوردم
اگر هم قبلا همین نتیجه رو گرفته بودم به این خاطره که دستاوردهام همیشه عینی تر و ملموس تر بودن نسبت به چیزهایی که از دست دادیم.
آره من هم. :)

پاسخ:
سلام. ممنونم.
با مقوا شکل های ماهی بریدیم، من سر ماهی ها رو منگنه زدم و یک آهنربا به یک نخ وصل کردیم و سر دیگه ی نخ رو هم به یک مداد. که شبیه قلاب ماهیگیری شد. بعد با اون قلاب، ماهیهایی که رنگشو من میگفتم رو میگرفت (تماس آهنربا با منگنه ی روی سر ماهی).
البته راستش رو بخواید برای بچه ی این سنی خیییییییلی هم فوق العاده نیست. برای بچه ی دو- دو و نیم ساله خیلی جالب تره! و باعث تمرکز و کنترل اعصاب دستش میشه.
پسرک از اینکه ماهی ها رو ببره و قیچی کنه خوشش اومد وگرنه خیلی به ماهیگیری دل نداد، چون قبلا از اون اسباب بازی های ماهی های چرخان که دهنشونو باز و بسته می کنن داشت این دیگه زیادی ساده بود.. کلا شاید یه ربع با این قلاب و ماهی ها بازی کردیم.

نه دیگه قرار نشد شما ها هم شکر کنین! من تنهایی شکر کنم اونم هر از چندی که بهم فشار میاد کافیه! :دی

پاسخ:
:))

پاسخ:
بعله!

پاسخ:
:))))
عجب! آره پسرک منم یه مدت اینطوری شده بود.
البته خیلی کوتاه.
با بقیه هم همینطور بود! حالا من صبوری میکردم اما بچه های فامیل کفری می شدن! :))