ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
خوش به حالتون!
البته احترام گذاشتن و سر زدن و عید تبریک گفتن خوبه، اما نه وقتی که یه حالت اجباری و پر استرس بگیره.
10- 15 روز؟؟!
ما روز اول نوروز اگر تا دو ساعت بعد از تحویل سال به سه تا خونه سر نزنیم رسما بی احترامی کردیم! :|
البته شما هنوز مجرد هستید.. اوضاعتون فرق میکنه. ان شالله بعد از تأهل بتونین همینطور بمونین.

پاسخ:
ان شالله که روزگار خوشی در پیش باشه براتون.
برای من که روز عید هزاربرابر روزهای غیر تعطیل کار هست و استرس هست و بدو بدو! :(

پاسخ:
سلام. بله!
تازه سه جا با تخفیفاته! اصلش چهارجاست.
والدین من، والدین مستر، پدربزرگ من، پدربزرگ مستر! در اصل چهار جاست! ولی چون یکیشون طفلکی هیچوقت سرمون غر نزده که چرا نیومدید، اوشون رو تو شمارش اجباری ها حذف کردم. دیروز ما دقیقا سه تا خونه عید دیدنی رفتیم و یک خونه هم عیادت بیمار، در شرایطی که خونه ی مامانم رو شب عید رفته بودیم و از برنامه دیروز حذف شده بودا!!
شب عید رفتن، خوبه اما واقعا چیزی رو درست نمیکنه چون خستگیش هست، چون مستر شب عید مثل بقیه ی ایام سر کاره، من پریشب هم که خونه ی مامانم بودم از صبحش رفتم، و مستر ساعت نه اومد و تا ده و نیم اونجا بودیم و یازده رسیدیم خونه.. ما به پای عید دیدنی حساب کردیم و دیگه فرداش نرفتیم.
و این دید و بازدید عید باید انجام بشه حتی اگر من دو روز قبل پدربزرگم رو دیده باشم روز عید باز باید برم خونه شون! چون ملاقات عید فرق میکنه!!!
حرف خوبی نیست اما دیروز فکر میکردم اگر هر دو پدربزرگ من، و هردو پدربزرگ مستر در قید حیات بودند الان در روزهای عید 6 تا عیددیدنی لازم الاجرا می داشتیم!!! :|
حالا ایناش که هیچی، عید نوروز!! من هیچوقت روز اول سال رو با لذت طی نکردم، همه ش بدوبدو، از بدو تحویل سال باید حواست باشه که به شش نفر زنگ بزنی همون لحظه عید رو تبریک بگی، خط ها شلوغ باشه و نگیره ( که معمولا همینطوره) همه ش استرس دارم که مبادا دلخور شن..بعدش باید کلی توضیح بدم که اگر دیر زنگ زدیم به خاطر اشغال خطوط بوده.. بعدم که باید بدوی خونه ی این و اون، یه حالت سک سکی!! اگر اول بریم خونه ی والدین مستر، ده مین ننشسته باید بریم خونه مامان من، که مبادا فکر کنن که ما والدین مستر رو بهشون ترجیح دادیم، و مبادا خودشون برن خونه ی مادربزرگم و ما بهشون نرسیم! که اگر تا وقتی خونه هستند بهشون نرسیم دیگه ناراحتیشون به اوج میرسه و برعکس والدین مستر هم همینطور.مگر زمانهایی که تحویل سال نیمه شب باشه که یه کم بشه نفسسس کشید...اما به محض صبح شدن...
و همه شون هم میگن برنامه ریزی خودتون مشکل داره در حالی که واقعا حاضر نیستن از توقعاتشون کم کنن و درک کنن که سخته بدو بدو دیدن همدیگه.. چون خودشون عیدها فقط یک جا رو دارند که برند، مامان و بابام فقط خونه ی همون یک مادربزرگم میرن و مادر و پدر مستر هم همینطور!
وای چقدر دلم برای خودم سوخت :((
من اصلا بچه هام رو برای ملاقات خودم زور و اجبار نمیکنم، که همه ش از دلخور شدنم بترسن و فقط به این خاطر که عیده بیان منو ببینن! :(
وای ممنونم از همدردیتون چه دل پری داشتم من! ببخشید سرتون رو به درد آوردم..

پاسخ:
فرهنگ خانوادگیمون متاسفانه! :(
نمیدونم چرا ما این مدلی هستیم.. والا برای جمعه ها هم این برنامه تقریبا هست که ما بهش پایبند نبودیم زیاد.
اما جمع شدن بچه ها در خانه ی والدین، در روز جمعه هم جزو مرسوماته!

پاسخ:
:))
خوشحالم که موجبات خنده و شادی شما رو فراهم کردم :))
عه! واقعا؟ خب شما دیگه اونور بومین!
ببین من یه حدیش رو مطلوب می بینم. مثلا قبول دارم که خوبه آدم روز اول سال به والدینش سر بزنه و تبریک بگه و یا حتی اعیاد..و خدایی خوب نیست که نریم سراغشون! ولی یه حدی باید نگه داشته بشه. مثلا منی که پریروز مامانم رو دیدم، خب عیدی مثل هفده ربیع با یه تماس هم تبریک بگم باید قبول باشه دیگه! نباید طوری باشه که اگر تحویل سال ساعت هشته و من تا ساعت نه به خونه مامانم نرسم دیگه بشه واویلا!! خب این واقعا جز آزار چی در پی داره؟ هم آزار منی که باید بدوم،هم آزار اونی که بهش نرسیدم!!
اونم با بچه ی کوچیک! باورت میشه یه بار خیلی قبلنا با خاله م صحبت همینا بود که داشت میگفت شما احترام بزرگتر سرتون نمیشه( با این همه تلاشی که من میکنم!!)، میگفتم خب بچه ی من که خوابه، من چطوری باید بیام خونه ی فلانی، باید صبر کنم بیدار بشه. میگفت نه اصلا!! بچه رو باید در حالت خواب بغل کنی بیای!!
حتی دور همی های غیرواجب هم همینه ها، یعنی همه قرار بذارن یهویی صبحونه برن بیرون بخورن؛ اگر نریم و نخوایم بریم و خسته باشیم و اصلا دلمون میخواد بخوابیم یا هرچییییییییییی، میشیم آدمهای بی تعهد و بی خیال و تنبل فامیل!!
البته یک مشکل بزرگ خود من و مستر هستیم که خیلی برامون مهمه که کسی ذره ای دلخور نشه! در حالی که واقعا این مدل دلخوری غیر منطقی اونقدرها هم مهم نیست و اگر ما طبیعی برخورد کنیم یه روز برای اونها هم طبیعی خواهد شد. حالا من خوبم، باز مستر از من بدتره! :((

پاسخ:
والا آدمو می کشه :((
ان شالله به سلامتی و دل خوش متاهل بشی :*

پاسخ:
ان شالله :)

پاسخ:
عالیه! این که کسی از کسی توقعی نداشته باشه عالیه.
و این اسمش اونور بوم نیست ها! بعدم نگفتم افتادین! گفتم اون ور بوم هستین! :))
منظورم اون قسمتی بود که گفتی بعد از دو سه روز از نوروز تازه میرین دیدن بزرگترها.اونو گفتم! :)
وگرنه واقعا درک شدن ایده آل ترین اتفاق در یک زندگی مشترکه.. حالا توسط هرکسی که اتفاق بیفته. :)

پاسخ:
:|
حالا شما خون خودتو کثیف نکن!

پاسخ:
:))
نه بابا اختیار دارین ما مخلص شمام هستیم :*
خب بپرسم علتش چیه یا نپرسم؟!
الان موندم به خدا! سر دو راهی پرسیدن یا نپرسیدن! مسئله این است!
:دی
+بعدا نوشت: ببین این روزها یه ابعادی از زندگیت رو داری رو میکنی که من همیشه جزو رویاهام بوده!! :))
نمیشه من رو به فرزندخوندگی قبول کنی؟؟! :))

پاسخ:
حتماااااااااااااا! :)
همینایی که گفتی دیگه! که مادرشوهر با غذا بیاد، خونه تکونی اونجوری باشه، کسی گیر نده، ملت عوض غر زدن بیان کمک، همه دور هم باشیم نبود مسترمون رو حس نکنیم و اینا! همه ی ایناها برای من رویاست..
این توضیحت خیلی مبهم بود! خیلی!
رفتم تو یه دنیای مرموز!! آدمای جدید کیان؟! از وب من کجا رفتی؟ از کدوم در رفتی؟ من هفت در رو بستم! یعنی یه در رو نبستم؟! :دی
برات کامنت گذاشتم :)